Γράφει ο Μιχάλης Στρατάκης*
‘Εκείνους σας τσι χρόνους, στα μικράτα μου, η Σαρακοστή ήτονε Σαρακοστή, όχι ψευθιές.
Σαράντα μέρες οι αθρώποι δεν ετρώγανε λεριά.
Όλη τη μεγαλοβδομάδα δεν ετρώγανε μήτε λάδι.
Μήτε τση Τετάρτες και τση Παρασκιές.
Σαράντα μέρες δεν εβάνανε στη μπούκα τους πράμα γλυκό.
Μήτε πορτακαλάδα. Και τον καφέ τους σκέτο τονε πίνανε.
Μήτε μουσικές εγροικούσανε, μήτε ετραγουδούσανε, μήτε εσφυρίζανε.
Στο ντουκιάνι δεν επαίζανε χαρθιά.
Εκρεμούσανε στο μεσοδόκι τον άσσο κούπα τση τράπουλας και τονε ξεκρεμούσανε τη Δευτέρα του Πάσχα.
Ετσά ήτανε ετότες σας οι αθρώποι.
Εκαταλαβαίνανε τα Πάθη του Χριστού, εκαταλαβαίνανε και την Ανάσταση.
Γιατί, την Ανάσταση δεν τηνε καταλαβαίνεις, άμα δεν καταλάβεις τη Σαρακοστή.
Εδά, οι αθρώποι εχαλάσανε.
Εχαλάσανε και τη Σαρακοστή.
Κι όπως πορεύονται θα χαλάσουνε και την Ανάσταση.
Γιατί, όπως εποδώκανε, δεν την αντέχουνε την ανάσταση.
* Ο κ. Μιχάλης Στρατάκης είναι Δημοσιογράφος με καταγωγή τις Γκαγκάλες τςη Μεσαράς
