Του Γιώργου Μαμάκη*
Αισθήσεις εξωτικής γοητείας και ανεμοζάλης!
Ποίημα μιας ουράνιας κλίμακας που έχει ράψει για μας ένα γεωλογικό ρήγμα που έχει συμπεριληφθεί στον Άτλαντα των Γεωλογικών μνημείων του Αιγαίου.
Βαδίζοντας ανατολικά της παραλίας του Πλακιά στο νότιο Ρέθυμνο βρισκόμαστε σε αυτόν τον βραχώδη καταρράκτη, τον Παλίγκρεμνο.
Εκεί στεκόμαστε προσοχή. Είναι αδύνατο να περιγραφεί το θέαμα του πλακώδους αυτού τοίχου που υψώνει το φοβερό του βήμα στους ουρανούς.
Δραματικό ανάγλυφο μιας κατακόρυφης πλαγιάς, με τον γραμμικό γεωλογικό του καθρέφτη,να παρουσιάζει μια σπάνια κατοπτρική επιφάνεια ενός ειδικού ρήγματος.
Είναι στην πραγματικότητα η επιφάνεια τριβής δύο τμημάτων ενός ρήγματος, και είναι αυτή η τριβή που το έκανε τόσο λείο. Το άλλο κομμάτι δεν το βλέπουμε γιατί είναι στη γη, κάτω από τα πόδια μας.
Το μονοπάτι σύρεται σύρριζα στο κράσπεδο αυτού του βράχου ανάμεσα από θάμνους για να απομακρυνθεί τραβώντας σε βάθος όπου θα συναντήσουμε δυο εξαιρετικά αναπάντεχα ευρήματα:
To πρώτο είναι μια σπηλαιώδης εσοχή, μέσα από την οποία μορφοποιείται η παραλία του Πλακιά.
Το δεύτερο οι γαλαρίες που έχουν διανοιγεί και διευκόλυναν κάποτε τους μεταλλωρύχους και σκαπανείς να διορύξουν και μεταφέρουν το κάρβουνο που παρήγαγε η περιοχή μέσω ράμπας σε βαγονέτα και από κει σε καράβια που στάθμευαν επί τόπου για να φορτώσουν.
