Πέρασαν κιόλας τρία χρόνια, χωρίς τη φυσική παρουσία της Αθηνάς της καρδιάς μας, άγιε Καθηγούμενε, Πανοσιολογιότατε Αρχιμανδρίτη Πατέρα Νεκτάριε, σεβαστοί πατέρες , εν Χριστώ αδελφοί και αδελφές μου, δεν πέρασε όμως ούτε στιγμή που η πνευματική της μητρότητα και η έντονη πνευματική της παρουσία να μην είναι έντονα παρούσα . Αυτό μπορεί πολύ εύκολα να το διαπιστώσει κάποιος όχι ρωτώντας εμάς που λίγο ή πολύ την γνωρίσαμε και την αγαπήσαμε πάρα πολύ, αλλά ρίχνοντας μια ματιά στα σχόλια που γράφει ο απλός κόσμος και κυρίως νέα παιδιά κάτω από τις ομιλίες της που είναι αναρτημένες στο διαδίκτυο. Ας δούμε μερικά μηνύματα ενδεικτικά αυτής της αγάπης:
«Αιώνια η μνήμη της!! Αγία ψυχή! Μεγάλη Ιεραπόστολος!!! Ας έχουμε την ευχή της! Ας πρεσβεύει για όλους μας από εκεί που είναι!!!!»
«Μέσα στην καρδιά μας, κατείχε, κατέχει και θα κατέχει πάντοτε, ξεχωριστή θέση.»
«Θα την θυμόμαστε ως έναν Άγγελο, σταλμένο από τον Θεό, που ήρθε για να μας δείξει τον δρόμο, για να φωτίσει τις ζωές μας.»
«Παρηγοριά μεγάλη προς όλους μας η κυρία Αθήνα του Αγίου Γέροντος κόρη! Τον ευχαριστούμε και την ευχαριστούμε πάντα!»
«Αιώνια η μνήμη Αγία Αθηνά, έτσι σας πιστεύω, να προσεύχεστε με τον Άγιο Πορφύριο και την κορούλα σας Σταματίνα για τους νέους που αναζητούν την αγνότητα που η γενιά μου άλλα τους δίδαξε»
«Αθηνά της καρδιάς μας να πρεσβεύεις»
«Όποτε την ακούω τρέχουν τα δάκρυα… Η ψυχή μου γεμίζει ανακούφιση και παίρνω οξυγόνο από τα λόγια της. Αγαπώ τον Άγιο Πορφύριο και μέσα από σας τον γνωρίζω. Καλό Παράδεισο κ. Αθηνά. Εύχεσθε για όλους. Πείτε στον Άγιο να μην μας αφήνει»
«Είσαι ακόμη ζωντανή κ σίγουρα είσαι κ δω κ κει. Είπες ότι φωτογράφιζες το ακροατήριο με την ευχή του αγίου κ δεν θα μας ξεχνούσες. Παρακαλούμε έχε μας στην έννοια σου. Το χούμε ανάγκην. Σ ‘ευχαριστούμε πολύ. Μας λείπεις ωστόσο!»
«Όμορφοι άνθρωποι που υπάρχουν!!».
Στ’ αλήθεια πόσοι όμορφοι άνθρωποι στην ψυχή υπάρχουν, αλλά και πόσοι ήρθαν και έφυγαν;
Η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο είπε κάποτε ο Φ. Ντοστογιέφσκι. Και ένας τέτοιος «όμορφος» άνθρωπος ήταν η μακαριστή Αθηνά Σιδέρη πνευματικό παιδί του Αγίου Πορφυρίου.
Όταν άγιε Καθηγούμενε μου είπατε να μιλήσω σήμερα για την Αθηνά μας σας απάντησα : Πάλι εγώ; Η απάντηση που μου δώσατε ήταν καθοριστική: «Να μεταφέρεις την Αθηνά στον κόσμο παιδί μου..» και τότε σκέφτηκα ότι η μακαριστή Αθηνά ήταν ο καθρέπτης που μέσα από τη ζωή και το λόγο της, ο Άγιος Πορφύριος έγινε περισσότερο γνωστός και αγαπητός στον κόσμο. Μέσα από τα βιώματα που είχε μαζί του και τη θαυμαστή ζωή του ο Άγιος έγινε Οικουμενικός Άγιος. Μιλώντας λοιπόν για την Αθηνά, μιλάς για τον Άγιο Πορφύριο, τον αγαπημένο μας παππούλη που η Ιερά Μονή σας έχει ήδη ξεκινήσει την ανέγερση Ιερού Ναού προς τιμή του, αφού η μεγάλη μας φίλη μακαριστή Αθηνά καθ’ υπόδειξη του Αγίου μετά το θάνατο του, παρέδωσε σε σας, το θαυματουργό Σταυρό που είχε ο ίδιος και σταύρωνε τον κόσμο όταν τον επισκέπτονταν.
Η μακαριστή Αθηνά Σιδέρη, πνευματικό παιδί του Αγίου Πορφυρίου, ήταν η Μυροφόρα της Ανάστασης ,της Ελπίδας και της Αγάπης. Έχοντας πύρινη πτέρυγα την αγάπη της, και κατόπιν εντολής του Αγίου Γέροντα Πορφυρίου, παρουσία του συζύγου της πριν το οσιακό τέλος του, έτρεξε να μοιραστεί το βίωμα που είχε με τον Άγιο, να διδάξει, να παρηγορήσει με το λόγο και το παράδειγμα της και να αφήσει με ασφάλεια στην αγκαλιά του Γέροντα να βιώσουν όλοι την ηρεμία που βίωνε κι εκείνη μέσα στις χειρότερες τρικυμίες. «Ξέροντας τι είναι η απώλεια, αντί να κλειστεί στη θλίψη της, φόρεσε την μαγική της κάπα και έτρεξε να παρηγορήσει πενθούντες, να στηρίξει με τη δική της πίστη ανθρώπους που ο θάνατος είχε τραυματίσει σοβαρά» είπε η κόρη της Μάρω Σιδέρη στον επικήδειο λόγο της.
«Εγώ είμαι απλά το μικρό εργατάκι του Αγίου» έλεγε η ίδια.
«Είναι κάτι πολύ σπουδαίο να βαδίζει κανείς μέσα στην πρόνοια του Θεού. Δούλη Κυρίου! με διατάσσει ο Άγιος Πορφύριος. Είτε γελώ είτε κλαίω, είτε περνώ χαρές, είτε πόνο, είτε θλίψη να είναι καθαρά και μόνο για την αγάπη του Θεού. Να μη λοξοδρομήσω από το μονοπάτι της πρόνοιας του.» (ομιλία 7/12/2019) Ι.Ν Αγίας Τριάδος Πειραιώς.
Ο λόγος της, λόγος αγάπης και αρχοντιάς, θαλπωρής και παραμυθίας, ελπίδας και χάριτος. Οι ομιλίες της ενέπνεαν και ενθουσίαζαν, δίδασκαν και ξεκούραζαν. Νυμφαγωγός εις Χριστό σε έπαιρνε απαλά από το χεράκι για να σε υψώσει πνευματικά και ψυχικά φέρνοντας σου στην καρδιά το φως και τη δροσιά της άνοιξης. Έλαμπε όταν μιλούσε. Ήταν αρχοντική γυναίκα.
Μετέφερε τα λόγια του Αγίου Πορφυρίου ο οποίος, δεν απομόνωσε κανένα. Διάβαζε ο Άγιος, τη ψυχή όσων τον πλησίαζαν και τους βοηθούσε.
«Τα πάντα να έχουν μέσα άρωμα Χριστού» μας καλούσε η αγαπημένη μας Αθηνά.
Έλεγε ακόμη: «Ο Άγιος Πορφύριος τον οποίο έζησα και τον μελετώ και όσο περνάνε τα χρόνια είναι και πιο κοντά μας παιδιά. ..»
«Να κάνουμε λογισμούς θετικούς για τον άγνωστο αδελφό μας». Όταν αγαπάς πλουτίζεις τη ψυχή σου.. «Τα πάντα να είναι Χριστός»
Μιλά λοιπόν η Αθηνά, μιλά ο Ουρανός. Μιλά η Αθηνά, ο Άγιος Πορφύριος μιλά..
Ας ακούσουμε ακόμη μερικές παραινέσεις της:
«Υπάρχει Άγιος για κάθε δυσκολία, όπως και για τα παιδιά μας, να τα εμπιστευόμαστε σε ένα Άγιο που θα μας φωτίσει ο Θεός»
«Άστε τ’ όλα και πάρτε αγκαλιά την Παναγιά μωρέ για κάθε πρόβλημα που σας απασχολεί»
Άγιε καθηγούμενε, σεβαστοί Πατέρες, αδέλφια μου. Όλοι έχουμε κοινό σκοπό την αγιότητα κι έτσι βρισκόμαστε σε παράλληλους δρόμους. Σκοπός του καθενός μας ως χριστιανοί, είναι να μπούμε και να μείνουμε στην Εκκλησία και να αγωνιστούμε να κερδίσουμε τη βασιλεία των Ουρανών. Με αυτή την προοπτική χρειάζεται εμπιστοσύνη στον Θεό για το τι θα δούμε και τι θα συναντήσουμε. Όταν αυτό γίνει, σύμφωνα με του Πατέρες της Εκκλησίας, αρχίζει το Άγιο Πνεύμα να πλημμυρίζει την καρδιά μας από χαρίσματα. Αυτό έγινε με τον Όσιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη. Μπήκε στην Εκκλησία από νεαρή ηλικία και εμπιστεύθηκε σ’ αυτήν, την ζωή του. Παραδόθηκε στην κεφαλή της, τον Χριστό κι έλεγε αυτό που ένιωθε, ότι ο Χριστός είναι το ΠΑΝ. Ο Χριστός δεν είναι ένα αβέβαιο «αν» αλλά το μόνο σίγουρο «ΠΑΝ». Οι πύρινες φλόγες της Πεντηκοστής επικάθισαν στην κεφαλή του, πλήρωσαν την ύπαρξη του κι έτσι γεύτηκε τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος.
Προσωπικά πιστεύω, ότι αυτό συνέβηκε και με την Αθηνά μας ,η οποία ήταν ένα πιστό αντίγραφο του Αγίου.
Γίνονταν και οι δύο ένα με τον κάθε άνθρωπο. Συνέπασχαν οντολογικά, με τον κάθε πονεμένο άνθρωπο. « Όταν οι άλλοι θα θεραπεύονται, εμείς θα αρρωσταίνουμε » την ακούσαμε να λέει. Αυτή η αστείρευτη προσφορά τους από αγάπη, δεν τους κούραζε. Αντίθετα τους φώτιζε, τους δυνάμωνε, τους ενίσχυε. Κι έτσι προσφέρονταν όλο και πιο πολύ στους άλλους. Ξέχασαν τον εαυτό τους, για την αγάπη του αδελφού και αφέθηκαν ολοκληρωτικά στην πρόνοια του Θεού. Μεγάλη κουβέντα! «Εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα». Τον ευαγγελικό αυτό λόγο τον έλεγαν και τον βίωναν.
Έλεγε η μακαριστή Αθηνά: «Ο Θεός θέλει από εμάς ,Πίστη, Ταπείνωση, Αγάπη και θέλει ένα μηδενισμό του εαυτού μας. Άφημα ολοκληρωτικό στη Χάρη του Θεού»
Μας δίδασκε ακόμη να καλλιεργούμε τη ψυχή μας με λεπτότητα: «Θέλει πολλή λεπτότητα να καλλιεργήσουμε τη ψυχή μας. Να την καλλιεργήσουμε γλυκά, όμορφα με ευγένεια, με συγνώμη, με, με…Από όλα τα βιβλία που διαβάζετε, να στέκεστε να παίρνετε. Αυτό Άγιε μου στο ζηλεύω. Έλα να το κατακτήσω και γω με τη βοήθεια σου. Έτσι, έτσι. Θέλει να λαχταράτε να γίνετε καλοί, καλλίτεροι!». Και η ίδια λαχταρούσε πολύ το Χριστό και είμαστε σίγουροι ότι τον κέρδισε τον Παράδεισο και σαν καλή Μυροφόρα συντρέχει στα προβλήματα και τις δυσκολίες μας.
Θα τελειώσω το σημερινό μικρό αφιέρωμα στη μακαριστή Αθηνά μας, με όσα κατέγραψε η πνευματική μου αδελφή και πνευματική κόρη της στην Κύπρο, Χρύσω Γερμανού, η οποία με πολλή προθυμία μοιράστηκε μαζί μου για να σας μεταδώσω τα βιώματα της, γιατί όπως η ίδια μου έγραψε: « Έχουμε χρέος εμείς που αγγίξαμε, αγκαλιάσαμε και φιλήσαμε το χέρι των πνευματικών παιδιών του Αγίου Πορφυρίου, που είναι η προέκταση του Αγίου μας, να μιλάμε γι’ αυτούς για να δυναμώνουμε την πίστη των πιστών που κλονίζεται συνεχώς. Το φαντάζεσαι αδελφή μου ,το είπε στην Αθηνά ο Άγιος Πορφύριος: « ότι κάνεις εν ζωή για μένα και τα παιδιά μου θα έχω υποχρέωση να έρθω να σε πάρω από το χέρι την ώρα που θα φύγει η ψυχούλα σου για την άνω Ιερουσαλήμ».
Αναφέρει λοιπόν στο αρχείο που μοιράστηκε μαζί μου η Χρύσω και την ευχαριστώ εκ βάθους ψυχής: 1η μαρτυρία όπως της τα είπε η Μάρω Σιδέρη κόρη της κα Αθηνάς τον Μάρτιο του 2022 που συναντήθηκαν στο σπίτι τους στην Αθήνα.
«Κτυπάει το τηλέφωνο…Γέρων Πορφύριος: Θανάση παιδί μου, πάρε την Αθηνά και ελάτε πάνω στο μοναστήρι… ήρθε η ώρα μου να αναχωρήσω για το Άγιον Όρος, για την τελευταία μου κατοικία, ελάτε που σας θέλω..»
Στην τελευταία τους συνάντηση με τον Γέροντα το ζευγάρι είχε την ευκαιρία να μιλήσει με τον Άγιο Πορφύριο και τους έδωσε πολλές συμβουλές για την πορεία της ζωής τους.
Το πιο θαυμαστό από όλα, ήταν η αποκάλυψη του Αγίου για τον θάνατο τους. Τώρα που κοιμήθηκαν και οι δύο , μου είπε η Μάρω ,όπως της τα είχε πει η μανούλα της, όταν ήταν στο κρεβάτι του πόνου, τελευταίες ημέρες πριν φύγει για το αιώνιο ταξίδι (το μόνο καλό του lock down από την πανδημία μου είπε η Μάρω ήταν ότι απόλαυσα την μανούλα μου!)
Ο Άγιος Γέροντας λοιπόν πριν φύγουν τους είχε πει: « Αθηνά, εσύ θα κοιμηθείς πρώτη από καρκίνο, μην κάνεις χημειοθεραπεία παιδί μου. Θανάση παιδί μου, εσύ θα κοιμηθείς από καρδιά μετά από την Αθηνά. Όμως ο Νάκος (Αθανάσιος),δεν μπορούσε να αντέξει στην σκέψη ότι η Αθηνά θα έφευγε πριν από αυτόν για τους ουρανούς και παρακάλεσε τον Άγιο λέγοντας του: Σε παρακαλώ Γέροντα μου, να προσεύχεσαι στον Κύριο – εσένα θα σ’ ακούσει ο Κύριος, να με πάρει εμένα πρώτο κοντά του, διότι δεν θα αντέξω να φύγει η Αθηνά πρώτη. Έτσι κι έγινε. Αρχές Αυγούστου του 2018 ,ο Αθανάσιος Σιδέρης αναχώρησε για τους ουρανούς μετά από καρδιακό επεισόδιο. Τότε είπε η Αθηνά μας στην Μάρω, ότι εισακούστηκε η προσευχή του Γέροντα παιδί μου, τόση παρρησία έχει κοντά στον Κύριο ,έφυγε ο πατέρας σου πρώτος όπως το ζήτησε. Στις 5 Ιουνίου 2020 μας έφυγε και η Αθηνά μας. Η Αθηνά της καρδιάς μας, η πνευματική μας μάνα, που όταν μας αγκάλιαζε, μας αγκάλιαζε ο Ουρανός. Καλό Παράδεισο αγαπημένη μου πνευματική μάνα. Καλή αντάμωση στην άνω Ιερουσαλήμ. Σε μια ταλαιπωρία μου, μου είπες : μην τα βάζεις κάτω, να Δοξάζεις το Θεό συνεχώς στους πειρασμούς και θα έχεις επίσκεψη Κυρίου στο σπιτικό σου. Σ’ αγαπώ παιδί μου και θα είμαι πάντα δίπλα σου. Σ’ αγαπώ μανούλα μου και νιώθω την παρουσία σου συνεχώς. Καλή αντάμωση.(Χρύσω Γερμανού.)
2η μαρτυρία από μία επιστολή που της έστειλε. Διαβάζω απόσπασμα από την επιστολή.
«Είναι πολύ πρωί Κυριακής αυτή τη στιγμή που σου γράφω, ακούγοντας τα δοξολογήματα των πουλιών προς τον «Πλάστη και Δημιουργό». Όπως καταλαβαίνεις, συντροφιά μου είναι ο Άγιος που με έμαθε να εκτιμώ αυτές τις ιερές κι ευαίσθητες στιγμές πριν κτυπήσουν οι καμπάνες. Εύχομαι κι προσεύχομαι να είστε όλοι καλά και ιδιαίτερα εύχομαι καλή δύναμη στις δυσκολίες σας. Έτσι δίνουμε εξετάσεις καλό μου παιδί, τις εξετάσεις μας σε τούτη τη ζωή στέκοντας όρθιοι, σαν τα αιωνόβια δέντρα που τα κτυπούν οι αστραπές, οι βροντές, οι βοριάδες κι όμως αντέχουν…
Καλημέρα λοιπόν και «Δόξα τω Θεώ»
Αθηνά Σιδέρη πνευματικό παιδί Αγίου Πορφυρίου.
3η μαρτυρία
Περνώντας βιαστικά από τον διάδρομο του σαλονιού κοίταξα αφηρημένα την φωτογραφία σου , αυτήν την όμορφη φωτογραφία με την εικόνα του Αγίου Πορφυρίου δίπλα σου, αρχόντισσα να στέκεσαι πάντα , παρόλο που τα μάτια σου δείχνουν θλίψη, αφού η φωτογραφία ήταν λίγους μήνες μετά την κοίμηση του Νάκου σου. Αυθόρμητα είπα ευχαριστώ κι αμέσως σταμάτησα. Πάγωσα γιατί εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα τι έκανες και κάνεις για την οικογένεια μου. Είχα στο μυαλό μου πολλά εκείνη τη μέρα με τη δουλειά και τώρα με την κόρη μου να έχει αναλάβει τις οφθαλμολογικές εξετάσεις τρέχω πιο πολύ να προλάβω. Συνειδητοποίησα ότι εσύ βοήθησες, και σε σένα και στον Άγιο μας Πορφύριο οφείλουμε να στείλουμε το πτυχίο της!
Αυτό το παιδί γεννήθηκε 2 Δεκεμβρίου την ημέρα που γιορτάζει ο Άγιος Πορφύριος μας! Έτσι μπήκε στην ζωή μας ο Άγιος και κατόπιν πολλών προσευχών στο εικονάκι του, που του ζητούσα από τα βάθη της καρδιάς μου να μου φέρει την κα Αθηνά μας στο σπίτι μου, έγινε κι αυτό . Η κυρία Αθηνά από τότε έγινε η πνευματική μου μάνα. Θυμάμαι γνώρισε τα παιδιά μου στο σπίτι μου όταν συναντηθήκαμε και τ ’αγάπησε κι ακόμα τ’ αγαπάει σαν δικά της παιδιά (μιλάω σε παρόντα χρόνο γιατί νιώθω ότι δεν έφυγε ποτέ από την ζωή μου και από την οικογένεια μου).Έτσι λοιπόν η κόρη μου όταν πέρασε στις Παγκύπριες εξετάσεις αποφάσισε να μην πάει. Κόντευαν τέλη Αυγούστου και αγωνιούσα πολύ. Πότε θα πάμε για την εγγραφή, να βρούμε σπίτι… απελπίστηκα. Θυμάμαι ήταν βράδυ και ήμουν στην δουλειά μου. Κρατούσα ένα εικονάκι του Αγίου Πορφυρίου και νοερά του ζητούσα να παρέμβει και να βοηθήσει την κόρη μου να αποφασίσει επιτέλους να πάει για σπουδές. Η κόρη μου καθόταν αμίλητη πίσω από το γραφείο και ξαφνικά κτυπά το κινητό μου. Βλέπω: «Αθηνά Σιδέρη σταθερό». Απαντάω με λαχτάρα και μου λέει από την άλλη γραμμή η κα Αθηνά: «Χρύσω μου εσύ είσαι;» Ναι κυρία Αθηνά μου εμένα δεν ήθελες ; Και μου λέει το εξής: «Παιδί μου όλη μέρα σε σκεφτόμουν ,ήθελα να σε πάρω τηλέφωνο αλλά έχασα την ατζέντα μου, έψαχνα όλη μέρα αλλά τίποτα , έτσι πήρα το σταθερό τηλέφωνο, είμαι μπροστά στην εικόνα του Αγίου Πορφυρίου και του είπα : Άγιε μου πρέπει να πάρω την Χρύσω τηλέφωνο!!! βάζω το δάκτυλο μου και εσύ καθοδήγησε με να την πάρουμε τηλέφωνο, αυτό και έγινε παιδί μου». Άφωνη εγώ! Της ανάφερα το πρόβλημα με την κόρη μου και μου λέει δώσε μου την στο τηλέφωνο και εσύ παιδί μου να απομακρυνθείς. Έτσι και έγινε, της μίλησε για αρκετή ώρα. Όταν έκλεισαν το τηλέφωνο μπήκα αλλά δεν μίλησα. Την επόμενη ημέρα βρήκα ένα γράμμα από την κόρη μου να λέει ότι θα πάει για σπουδές και ότι ο Άγιος Πορφύριος και η κυρία Αθηνά θα είναι μαζί της.
Ήταν και είναι μαζί μας είμαι βέβαιη γι’ αυτό. Δοξάζω το Κύριο μου και Θεό μου, που αξιώθηκα να γνωρίσω αυτόν το Άγγελο στην γη. Έρχεται πολλές φορές στον ύπνο μου και με συμβουλεύει σε πολλές δυσκολίες που αντιμετωπίζω. Δεν περνά μέρα που να μην ανάψω το καντηλάκι της μπροστά στις φωτογραφίες της που κοσμούν το σαλόνι μου. Της μιλάω γιατί μου υποσχέθηκε ότι θα είναι πάντα δίπλα μου. Στην τελευταία μας συνάντηση πριν τον κλείσιμο των αεροδρομίων γονάτισα κλαίγοντας και της έδινα υποσχέσεις ότι θα ξαναβρεθούμε. Ότι θα την πάρω στο σπίτι μου αφού φτιάξω το υπνοδωμάτιο κάτω να μπορεί να κυκλοφοράει λόγω του ποδιού της. Μου έδωσε την ευχή της , με φόρτωσε δώρα, έσερνε το πόδι της κι όμως έτρεχε να με φιλέψει γλυκά κι πορτοκαλάδα .Το ταξί περίμενε να με πάρει στο αεροδρόμιο ,δεν ήθελα να φύγω, όμως έπρεπε! Κάθισε στην καρέκλα αφού δεν μπορούσε να σταθεί και μου είπε θα σε αποχαιρετάω με το βλέμμα μου παιδί μου. Γονάτισα και έσκυψα της φίλησα το χέρι .Τα δάκρυα μου ποταμός, ήξερα ότι ήταν η τελευταία φορά που την έβλεπα. Σ ’αγαπάω παιδί μου ,μου είπε. Κι εγώ σ ’αγαπάω μανούλα μου γλυκιά. Σηκώθηκα, η ποδιά της ήταν μούσκεμα από τα δάκρυα μου. Άνοιξα την πόρτα προχώρησα στον κήπο ,γύρισα και κούνησα το χέρι . Το πρόσωπο της είχε ένα γαλήνιο φως, με χαιρέτισε και μπήκα στο ταξί, έκλαψα πολύ, παρά πολύ. Όταν η Μάρω με πήρε να μου πει το άγγελμα της κοίμησης της ,κλείστηκα στο δωμάτιο μου και προσευχήθηκα για την ψυχούλα της. Μου στοίχισε πολύ. Όμως ξέρω ότι είναι δίπλα μας . Της μιλώ καθημερινά. Κλείνω με την φράση που έλεγε συνέχεια: « Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν» . Δόξα τω Θεώ Αθηνά μου ,δοξάζω τω Θεώ που σ’ έστειλε στην ζωή μου.»
Και εμείς με τη σειρά μας καταληκτικά ,δοξάζουμε το Θεό που σε πονηρούς και δύσκολους καιρούς όπως τους σημερινούς, οι εν Χριστώ ωραίοι άνθρωποι μας δίνουν δύναμη να συνεχίσουμε τον αγώνα μας.
Αιωνία να είναι η μνήμη της Αθηνάς μας και να εύχεται για όλους εμάς που αγκάλιασε με το βλέμμα της, που σκέπασε με την προσευχή της αλλά και την υπόσχεση που έδωσε ο Άγιος Πορφύριος σε όλους ότι όταν φύγει, θα είναι πιο πολύ κοντά μας. Αμήν. Καλή Ανάσταση Αθηνά της καρδιάς μας.
Πηγή: melissoules.com