Αισθάνθηκα ότι έπρεπε να γίνω ηθοποιός, διότι είχα πολιτικούς στο σπίτι, και τους έβλεπα στο μπαλκόνι να μιλάνε και να πείθουν τον κόσμο.
Ήταν μια παράσταση.
Και εγώ, ήθελα να κάνω ορισμένα πράγματα και να τα καταφέρω για τον εαυτό μου.
Δεν θεωρούσε ο Φίνος και όλοι ότι θα άρεσα στο ελληνικό κοινό.
Με βρίσκανε πολύ προκλητική.
Όχι με την έννοια της σεξουαλικότητας αλλά με την έννοια της ασχήμιας.
Είχα βέβαια αυτά τα μάτια, αλλά υπήρχε και αυτό το στόμα.
Βρέθηκε ο Κακογιάννης, ο οποίος ερχόταν από την Αγγλία και είχε δει κι άλλες ηθοποιούς με μεγάλο στόμα.
Με φωτογράφησε.
Φαίνεται ότι της κάμερας της άρεσε.
Έτσι έγινε η ”Στέλλα”.
Γιατί δεν πήρα το βραβείο στις Κάννες;
Ήταν η εποχή που υποψήφια ήταν η Μπέτσυ Μπλερ.
Είμαι σίγουρη ότι έχω το βραβείο στην τσέπη.
Η ”Στέλλα” είναι το καινούργιο πρόσωπο, είναι η Ντίντριχ, είναι η Γκάρμπο, κι εγώ ήμουν η χαρά της ζωής.
Οι Κάννες είχαν γίνει εθνικό θέμα για την Ελλάδα.
Πάμε σε ένα πάρτι και τα πίνουμε και μεθάει όλη η κριτική επιτροπή.
Και είναι, ανάθεμάτο, την ημέρα που είναι να γίνει η επίσημη πρεμιέρα της ταινίας του Αντρέ Καγιάτ που αντιπροσωπεύει τη Γαλλία.
Φτάσαμε προς το τέλος, στουπί όλοι.
Την άλλη μέρα, όλες οι εφημερίδες λέγανε ότι αυτό το πλάσμα τους παρέσυρε να μη δουν τη γαλλική πρεμιέρα.
Έτσι, δόθηκε το βραβείο στην Μπέτσυ Μπλερ.
Πήγα στο σπίτι του Τσάρλι Τσάπλιν.
Είχα τρακ που θα τον γνώριζα.
Ήταν εγωιστής και είχε μια πατριαρχική σκληράδα.
Νόμιζε ότι η κόρη του είχε βγει έξω και είχε καθυστερήσει να γυρίσει.
Φτάσαμε στο σημείο να φωνάξουμε όλη την αστυνομία εκείνο το βράδυ.
Εν τέλει, η κόρη του βρέθηκε να κοιμάται στο δωμάτιό της.
Ήταν ένας τρελός άνθρωπος και απόμακρος που στο τέλος του φρούτου φύγαμε κακήν – κακώς.
Η Τζόαν Κρόφορντ μας είχε καλέσει στο σπίτι της.
Έρχεται ο Τζούλη άρρωστος και μου λέει:
”Μελίνα πρέπει να πας μόνη σου”.
Εκείνη την εποχή μιλούσα κακά αγγλικά και είχα τρακ που θα έβλεπα το ίνδαλμά μου.
Της τηλεφωνεί ο Τζούλη, της λέει ότι είναι άρρωστος, αυτή του απαντάει ότι θα του στείλει γιατρό, αλλά θέλει οπωσδήποτε να πάω.
Πηγαίνω στο τηλέφωνο και της λέω:
”I can’t come.
I don’t speak english Miss Crawford. excuse me
very – very much.”
Σιωπή.
Ξανά εγώ το ίδιο.
Σιωπή.
Έφτασα μέχρι υστερίας.
Η σιωπή κράτησε σχεδόν 20 λεπτά.
Δε μου απαντούσε επί 20 λεπτά, εκτός αυτού εκείνη τη μέρα είχα τα γενέθλιά μου.
Έφτασα να κλαίω, να ικετεύω και να μη μου μιλάει.
Αφού με λυπήθηκε ο Τζούλη, πήρε το ακουστικό από το χέρι μου και της είπε:
”enough is enough” και της το έκλεισε.
Την άλλη μέρα, είχα έξω από την πόρτα μου μια τούρτα, δώρο της.
Ο Τζακ Νίκολσον μας τηλεφωνούσε ακόμα και στις 3 η ώρα τη νύχτα, επιμένοντας να βγούμε.
Δίνει την εντύπωση ότι στους ρόλους παίζει τον εαυτό του.
Η Γκρέτα Γκάρμπο έλεγε: ”δώσε μου το πιρούνι” κι εσύ νόμιζες ότι σου έλεγε το θεικότερο πράγμα.
Δεν έλεγε έξυπνα πράγματα, αλλά ήταν μια θεά.
Ο Μάρλον Μπράντο αγαπούσε πολύ τον Τζούλη, αγαπούσε κι εμένα.
Μια βραδιά ήρθε και κοιμήθηκε έξω από το σπίτι μας στη Νέα Υόρκη.
Ο Ντασέν σχεδίαζε μια ταινία με θέμα τον Περικλή.
Όταν τον βρήκε ο Ντασέν το πρωί και τον ρώτησε τι κάνει, του απάντησε:
”Ο Περικλής που ψάχνεις, είμαι εγώ”.
Κάποτε ανάγκασα έναν παραγωγό να φέρει πίσω τον Τζούλη που είχε πάει να τραβήξει τον πόλεμο του Ισραήλ.
Ο Τζούλη γύρισε σε 24 ώρες και του είπα ότι, αν ξαναφύγει, θα πηδήξω από το παράθυρο και αυτός μου είπε ”πήδα” και έφυγε.
Είχα κάνει μια απόπειρα αυτοκτονίας 14 ετών και είχα κάνει και δεύτερη όταν ήμουν 30.
Είναι μια γενναία πράξη αλλά γενναία πράξη είναι και το να επιμείνεις στη ζωή.
Μελίνα Μερκούρη
Σαν σήμερα, το 1994, έφυγε από τη ζωή.
Πηγή: Περιοδικό ”ΚΛΙΚ”, συνέντευξη στον Πέτρο Κωστόπουλο
Πηγή: Πρόσωπα
