Του Αντώνη Κουκλινού
Μέρα συγκίνησης η σημερινή για πολλούς λόγους.
Οι αναμνήσεις τρέχουνε ποταμός στα σχολικά μας χρόνια, σε μνιά εποχή ανέμελη και γεμάτη αγάπη.
Μαθητής κι εγώ σε ένα διθέσιο δημοτικό σχολειό, με δασκάλους που το πρώτο μέλημά τους ήτονε να μασε κάμουνε αθρώπους.
Με μνιά αίθουσα (τραπεζαρία) να τρώμε τα μεσημέργια, μνιάς και οι γονέοι μας εδουλεύγανε στα χωράφχια και εγιαγέρνανε αργά στο σπίτι.
Ένα δημοτικό σχολείο, όπως και σε πολλά άλλα, η Πολιτεία φρόντισε και έβαλε εδώ και χρόνια λουκέτο.
Έδιωξε δασκάλους, εμισέψανε οι μαθητές να πάνε αλλού και φτάξαμε στην εποχή της υπογεννητικότητας και της ερήμωσης.
Ένα χωργιό με πεντακόσους κάτοικους και νά χει ενενήντα κοπέλια στο δημοτικό, σήμερο ζήτημα να βρείς είκοσι αθρώπους.
Αυτά είναι τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα, απο τους εκάστοτε σωτήρες του τόπου…!
Να ‘μουνε σήμερο κι εγώ, κοπέλι, στο χωργιό μου,
πρώτο κουδούνι τση χρονιάς, να ‘κούσω στο σκολιό μου.
Καμπάνα πάλι να χτυπά κι αγλακιστός να τρέχω,
στη πέρα βρύση στο σκολιό και έγνοιες να μη ν’ έχω.
Τη ντάσκα να γεμίζανε, βιβλία οι δασκάλοι,
μολύβγια και τεράδια, να ‘χω χαρά μεγάλη.
Να ζωγραφίζω όνειρα, να μάθω ιστορία,
προπαίδεια, αριθμητική, σωστή ορθογραφία.
Να πίνω αξημέρωτα, στο σπίτι μας το γάλα,
να δυναμώσω να γλακώ και να λαχτίζω μπάλα.
Πρώτος να μπαίνω στη γραμμή, μπροστά στο δάσκαλό μου,
να λέω το Πάτερ Ημών, να κάνω το Σταυρό μου.
Να ξαναζήσω του καιρού, τα παιδικά μου χρόνια,
απου τα ζούνε σήμερο και τα δικά μου εγγόνια…κουκλινός
………………………………………………………………
Καλή σχολική χρονιά σε ούλα τα κοπέλια και τσι δασκάλους..!!!
