Τη χρονιά που γεννήθηκε, το 1905, εκδηλώθηκε η Επανάσταση στο Θέρισσο υπό τον Βενιζέλο. Το 1909 ακολούθησε το Κίνημα στο Γουδί, οι Βαλκανικοί, ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος, η Μικρασιατική Εκστρατεία και η καταστροφή του Ελληνισμού της Ιωνίας, ο Μεσοπόλεμος, ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, ο εμφύλιος, τα μεταπολεμικά χρόνια, η χούντα, η κατάληψη της Κύπρου, η Μεταπολίτευση, η Αλλαγή του ΠΑΣΟΚ, η Ευρωζώνη, οι Ολυμπιακοί Αγώνες, τα μνημόνια και η Μεταδημοκρατία.
Σχεδόν ολόκληρη την ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας έζησε παράλληλα με τη ζωή της η 119 ετών Κρητικιά, που απεβίωσε το απόγευμα της 15ης Μαΐου 2024 σε ένα μικρό χωριό των Χανίων και θεωρείται ότι ήταν η γηραιότερη γυναίκα στη χώρα.
Η 119χρονη Κρητικιά εξέπνευσε έχοντας όλα τα παιδιά της γύρω της. Ήταν γαλήνια αλλά και πλήρης. Η συγκίνηση των παιδιών και της υπόλοιπης οικογένειας για τον θάνατο της γερόντισσας, παρά τα χρόνια που τη βάρυναν, ήταν μεγάλη. Ήταν η μάνα και η γιαγιά που όλοι πίστευαν ότι θα ήταν για πάντα εκεί να τους προσμένει, να τους καλωσορίζει και να τους γλυκομιλά, όπως έκανε σε όλη της τη ζωή με όποιον κι αν συναναστρεφόταν.
Συγκεκριμένα, πριν από δύο μήνες η Ειρήνη Μπαρουλάκη είχε ένα ατύχημα. Έπεσε και έσπασε το ισχίο της. Παρά τα 119 χρόνια της, το χειρουργείο ήταν επιτυχημένο και η ανάρρωσή της ήταν γρήγορη, αν και τα τελευταία χρόνια ζούσε τυφλή, αφού λόγω ηλικίας είχε χάσει ποσοστό της όρασής της. Η αιωνόβια Ειρήνη Μπαρουλάκη μπορεί να μην έβλεπε πια, όμως αναγνώριζε τη φωνή όλων όσων γνώριζε. Με την πρώτη λέξη ήξερε με ποιον μιλούσε. Όμως και τα μάτια της ψυχής της παρέμεναν ανοικτά και με οξεία όραση, αφού παρά τα πολλά έτη της είχε διαύγεια και θυμόταν όλα τα γεγονότα που έζησε η ίδια και η οικογένειά της.
«Ήταν βασανισμένη ψυχή, βιοπαλαίστρια. Όπου υπήρχε δουλειά έτρεχε. Έψαχνε το μεροκάματο για να τα βγάλει πέρα»
Γάμος σε μεγάλη ηλικία με νεότερο σύζυγο
Η Ειρήνη Μπαρουλάκη είχε δημιουργήσει μια φιλήσυχη οικογένεια, με πέντε παιδιά και περίπου 10 εγγόνια. Είχε ευτυχήσει να έχει δισέγγονα. Με τον άνδρα της είχε αποκτήσει 5 παιδιά, 3 αγόρια και 2 κορίτσια. Οι γιοι ζούσαν κοντά της στο ίδιο χωριό και ο ένας ήταν αστυνομικός. Ο άνδρας της, ο Σπύρος Μπαρουλάκης, γεννημένος το 1911, καταγόταν από ένα κοντινό χωριό, τη Ραμνή, και ήταν ένας ήρωας του Αλβανικού μετώπου. Είχε πολεμήσει και από τον πόλεμο έφυγε με κρυοπαγήματα στα άκρα, που του προκάλεσαν μόνιμη αναπηρία, καθώς, αν και δεν έχασε κάποιο μέλος, είχε πρόβλημα στη βάδιση λόγω απώλειας των δακτύλων στα πόδια.
Παντρεύτηκαν το 1939, σύμφωνα με συνέντευξη της γυναίκας που είχε δώσει στα 112 χρόνια της, και απέκτησαν 5 παιδιά, προς έκπληξη όλων τότε, καθώς όταν παντρεύτηκε ήταν μεγάλη για την εποχή, 34 ετών, και φυσικά κατά 6 χρόνια μεγαλύτερη από τον άνδρα της. Ο σύζυγός της πέθανε πριν 20 χρόνια. Η Ειρήνη Μπαρουλάκη χήρεψε στα 99 της και έκτοτε έμεινε χωρίς τη συντροφιά του ανθρώπου που είχε μοιραστεί τη ζωή της στο σπιτάκι της στο Παϊδοχώρι.
Η Ειρήνη Μπαρουλάκη ζούσε στο Παϊδοχώρι Αποκορώνου και κάπου στα 60 της χρόνια αποχωρεί για να πάει στην Αθήνα για λίγο διάστημα στα παιδιά της, μα επέστρεψε πίσω στον τόπο της, όπου έμεινε μέχρι το τέλος. Η κηδεία της πραγματοποιήθηκε χθες, στις 4:30 το απόγευμα, όπου όλα της τα παιδιά, τα εγγόνια και τα δισέγγονα, αλλά και ολόκληρο το χωριό την αποχαιρέτησε.
Αιωνόβιοι και οι γονείς!
Στη ζωή της υπήρξε σχεδόν πάντα υγιής. Μια κήλη και ένα σπασμένο χέρι πριν από τα 110 έτη της ζωής της την είχαν οδηγήσει στο νοσοκομείο. Και ο πατέρας της είχε φτάσει τα 107 έτη, αλλά και η μητέρα της, που ήταν εγγονή του Σήφακα, έφτασε τα 100!
Η ανακοίνωση του Δήμου Αποκορώνου – «Αποτελεί πρότυπο για όλους»
Ανακοίνωση για τον θάνατό της εξέδωσε ο Δήμος Αποκορώνου, δίνοντας έμφαση στις αρχές με τις οποίες μεγάλωσε η ίδια και μετέδωσε στα παιδιά της, τα οποία ήταν στο πλευρό της μέχρι το τέλος. Ο Δήμος Αποκορώνου στην ανακοίνωσή του αναφέρει: «Με σεβασμό αποχαιρετούμε τον γηραιότερο άνθρωπο της χώρας μας, την Ειρήνη Μπαρουλάκη, η οποία έφυγε από την επίγεια ζωή σε ηλικία 119 χρόνων. Η αποθανούσα γεννήθηκε, δημιούργησε οικογένεια και έζησε καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής της στον Δήμο μας, στο Παϊδοχώρι Αποκορώνου. Ο τρόπος ζωής της και οι αρετές της αποτελούν πρότυπα για μας και παράδειγμα προς μίμηση. Εκφράζουμε τα συλλυπητήριά μας στους οικείους της και είθε να είναι ελαφρύ το χώμα της αποκορωνιώτικης γης που θα την υποδεχτεί.
Αιωνία η μνήμη της».
Πηγή: neakriti.gr
