Της Χαριστής Φανουράκη Κουκουμπεδάκη
Οι Αρχάγγελοι και ο Θεός να σ’ έχουνε στη μέση ντως να τως σε λες τσι πλουμιστές σου μαντινάδες.
Καλό αναπαημό να ‘χεις στον παράδεισο…..
Αφιέρωμα ψυχής….
‘Νούς μερακλή εζήλεψεν
ο βερεμιάρης Χάρος
του Ψηλορείτη ‘νούς αητού πολλά μπεγεντισμένου
τση πάνω ρίζας τ’ άρχοντα
τ’ Αντώνη του Γαρύπα
γιατί τονε πολλά εγλετζές
και μαντιναδολόγος
και χορευτής που τριζ’ η γης στο κάθα ντου το ζάλο.
Εγροίκα ο Χάρος που λεγεν όμορφες μαντινάδες
κι έστενε με τσι φίλους του ζεύκια και γλεντοκόπια
κι επαραγάδευγέ ντονε
εδά καμπόσες μέρες
και τα μαχαίρια ‘κόνιζε
με τσι χρυσές σαΐτες.
Και του στεσε παραχωσά
με τ’ άρματα ζωσμένος
κι εκαρδιολάβωσέ ν-τονε
κι έπεσε του θανάτου.
Κι άνοιξε τσι καστρόπορτες τ’ άδη να τονε βάλει
για να στολίσει τσ’ άχαρους σκοτεινιασμένους τόπους,
με τη λεβεντοσύνη ντου
και με το μερακλίκι
και με τσι μαντινάδες του νεκρούς να κουζουλάνει.
Να ξεσμιλιώσει τσ’ άρχοντες γλετζέδες, λυρατζήδες,
μερού νυχτού να παίζουνε κι εκείνος να συμπαίνει
με μαντινάδες και σκοπούς
το γλέντι να φουντώσει.
Στην άκρα ο Χάρος να σταθεί να κάμει το σταυρό ντου
να πει …”Χριστέ μου ομορφιά Χριστέ μου μαντινάδες
αν τσι ξανάκουσα ποθές”…..
Ο Χάροντας σου ζήλεψε
φίλε Γαρυπαντώνη
και σου παιξε και σ’ έριξε
μ’ ένα χρυσό σφεντόνι.
Του Ψηλορείτη Σταυραητέ έκλεισες τα φτερά σου
και θρήνο στέσανε οι κορφές
στη φεύγα τη δικιά σου….
Τσι μαντινάδες σου φηκες οπίσω και θα κλαίνε
κι ως και τ’ αόργια Σταυραητέ καλοστραθιά σου λένε….
