Ολυμπιακοί Αγώνες στο Μόναχο το 1972. Ποιος θυμάται τον Μαρκ Σπιτς και τα 7 χρυσά του μετάλλια; Όλοι, όσοι παρακολουθούσαν τότε Αγώνες, το τρομοκρατικό χτύπημα τσαλακώνει τις ασπρόμαυρες εικόνες της μνήμης τους…
Ήταν μια μέρα σαν σήμερα, 5 Σεπτεμβρίου του 1972, όταν οι τηλεοπτικοί δέκτες σε σχεδόν ολόκληρο τον κόσμο είχαν σταματήσει να μεταδίδουν απ’ ευθείας από το Μόναχο τους Ολυμπιακούς Αγώνες και η κάμερα στόχευε σε ένα μπαλκόνι με κάποιους κουκουλοφόρους που μπαινόβγαιναν. Τα φαντάσματα του τρόμου είχαν ξυπνήσει στη Γερμανία και τρόμαζαν ξανά, λιγότερο από 30 χρόνια μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Οι διοργανωτές των Ολυμπιακών Αγώνων του Μονάχου το 1972 τα είχαν όλα προβλέψει. Ήταν η πρώτη φορά μετά τον πόλεμο που ένα σπουδαίο αθλητικό γεγονός θα έδινε ανάσες στη Δυτική Γερμανία, που πριν από σχεδόν 20 χρόνια είχε απομείνει ερειπωμένη, ματωμένη και απομονωμένη και τώρα πια ήταν και κομμένη στη μέση.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες έπρεπε να είναι άψογοι. όσοι είχαν επιζήσει δεν ξεχνούσαν την υπερπαραγωγή του ’36 στο Βερολίνο και προσδοκούσαν κάτι ανάλογο· αυτή τη φορά δίχως τη στρατοκρατική ομίχλη πάνω από το Ολυμπιακό Στάδιο…
Οι διοργανωτές, λοιπόν, για να μην αφήσουν ούτε χαραμάδα για να τρυπώσει η αμφισβήτηση των νικητών για τους ηττημένους, ζήτησαν από έναν ψυχολόγο να προτείνει σενάρια τρομοκρατίας που θα τους βοηθούσαν στο να σχεδιάσουν όσο το δυνατόν καλύτερα την ασφάλεια αθλητών και θεατών.
Ο ψυχολόγος υπέβαλλε τις προτάσεις – σενάριά του και στην «Κατάσταση Νο21» περιέγραφε μια πιθανή εισβολή ενόπλων Παλαιστινίων στο Ολυμπιακό Χωρίο και πιο συγκεκριμένα στα καταλύματα όπου διέμεναν αθλητές και συνοδοί του Ισραήλ, με στόχο να κρατήσουν ομήρους, να εκτελέσουν αν χρειαστεί, απαιτώντας την απελευθέρωση φυλακισμένων συντρόφων τους και να διαφύγουν από τη Γερμανία με αεροπλάνο.
Οι διοργανωτές, αφού μελέτησαν όλα τα σενάρια του ψυχολόγου, τα συζήτησαν μεταξύ τους, πίνοντας μια παγωμένη lager και τρώγοντας ένα ζουμερό λουκάνικο πνιγμένο στη μουστάρδα και γελώντας γοερά τα έβαλαν στο συρτάρι, κάτω κάτω μην και τα βρει η Ιστορία και τους τα πετάξει στο πρόσωπο…
Εικόνες πολέμου… /copyright Ap PhotosΣκέφτηκαν, οι Γερμανοί, πως αν άρχιζαν να αστυνομεύουν και να φρουρούν αθλητές και συνοδούς και θεατές, ε , οι Αγώνες της ανεμελιάς, που ευαγγελίζονταν, θα τινάζονταν στον αέρα…
Τα σενάρια ξεχάστηκαν στο βαθύ σκοτεινό συρτάρι της επιπολαιότητας κι όταν λίγες μέρες μετά έπεφταν νεκροί 17 άνθρωποι από παλαιστίνιους τρομοκράτες – 11 αθλητές, ένας αστυνομικός και 5 απαγωγείς – οι Αγώνες της ανεμελιάς και της φιλίας είχαν τιναχτεί στον αέρα…
Και η Ιστορία θα έγραφε ξανά: για ό,τι κακό έχει συμβεί στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια θα φταίνε πάντα οι Γερμανοί!
Τα σενάρια, τα λεκιασμένα από τη μουστάρδα και το λουκάνικο, κάηκαν στη λήθη του χρόνου· γιατί έτσι γίνεται πάντα: Ό,τι κακό κάνει η Γερμανία τα τελευταία χρόνια έχει τον τρόπο να το ξεχάσει και κυρίως να του ξεχάσουν και οι άλλοι…
Ήταν μια μέρα σαν σήμερα, 5 Σεπτεμβρίου του 1972, όταν ολόκληρος ο κόσμος σταμάτησε να ασχολείται με τους Ολυμπιακούς Αγώνες και αγωνιούσε για τους Ισραηλινούς· λίγες ώρες μετά γονάτισε μπροστά από 17 σορούς…
Πηγή: ethnos.gr
