Του Ζαχαρία Καψαλάκη
Τον τελευταίο καιρό ακούω και διαβάζω πολλά για τη λειψυδρία, για τους κινδύνους της και τα προβλήματα που θα προκαλέσει.
Και αναλύσεις επί αναλύσεων και προτάσεις επί προτάσεως που δεν μπορώ να τις κρίνω, γιατί δεν είμαι ειδικός.
Γεννήθηκα στη Μεσαρά, πριν 60 περίπου χρόνια και αυτό το θέμα το ακούω από μικρό παιδί.
Οι Μεσαρίτες πάντα ζούσαν με λίγο νερό…
Πιστεύω ότι η λύση του προβλήματος είναι απλή.
Να περιοριστεί η σπατάλη.
Και για να περιοριστεί η σπατάλη, θα πρέπει να παταχθεί η κλεψιά του νερού.
Γιατί αυτό είναι η ουσία του προβλήματος.
Αν δεν παταχθεί η κλεψιά του νερού, όσο νερό και να έχουμε, δεν θα φτάνει.
Χειμώνες με μικρές βροχοπτώσεις είχαμε πάντα.
Το νερό μας ήταν λίγο, αλλά πάντα επαρκούσε.
Άρχισε να μην επαρκεί όταν η «κλεψιά του νερού» έγινε επάγγελμα…
Όταν οι διαγραφές οφειλών ξεκίνησαν να ανεβάζουν και να κατεβάζουν Κοινοτάρχες και Δημάρχους.
Κλεψιά και στην ύδρευση, κλεψιά και στην άρδευση…
Παρακολούθησα δημοσιογραφικά (και με πολύ προσωπικό ενδιαφέρον) τη συζήτηση στο Δήμο Γόρτυνας για το νερό.
Θα αναφέρω μόνο δυο περιπτώσεις από τις πολλές που ακούστηκαν.
Σε χωριό της Δημοτικής Ενότητας Γόρτυνας σε μια βαρυχειμωνιά έπεσε ένας μαντρότοιχος που χώριζε δυο σπίτια. Μέσα από το μαντρότοιχο φάνηκαν να περνούν τρεις σωλήνες συνδεμένες με το κεντρικό δίκτυο του νερού χωρίς ρολόγια, οι οποίες μετέφεραν νερό σε σπίτια.
Αν σκεφτούμε ότι ο μαντρότοιχος είχε κτισθεί τη δεκαετία του 1960, φανταστείτε πόσα χρόνια κλεβόταν το νερό…
Επίσης ένα ακόμα παράδειγμα: Στα χωριά, που υπάρχουν ρολόγια στις δεξαμενές, παρατηρείται ότι μόνο ένα ποσοστό (σχετικά μικρό) του νερού που περνά από το κεντρικό ρολόι, καταγράφεται από τα ρολόγια των σπιτιών. Το υπόλοιπο αγνοείται. Το γιατί, μάλλον κανένας δεν το ψάχνει…
Αυτή την εποχή οι ΤΟΕΒ της Μεσαράς ανέλαβαν την άρδευση του Δήμου Φαιστού και έχουν πάθει σοκ οι υδραυλικοί τους αλλά και οι διοικήσεις τους.
Ένας πολύ μεγάλος αριθμός ρολογιών είναι αδήλωτα, ενώ ένας μεγαλύτερος αριθμός δεν γράφει…
Αυτό σημαίνει τεράστια κλεψιά νερού, τεράστια σπατάλη νερού, όταν το νερό είναι «τζάμπα».
Αν λοιπόν πλήρωναν όλοι την ύδρευση και την άρδευση, τότε το νερό όχι μόνο θα επαρκούσε, αλλά θα περίσσευε…
Και ένας τελευταίος λόγος. Υπάρχουν πάρα πολλοί οφειλέτες νερού, που συνήθως ποτέ δεν πληρώνουν.
Περίπου 2.000.000 ευρώ τα χρωστούμενα στο Δήμο Φαιστού και άλλα τόσα στο Δήμο Γόρτυνας, μόνο στην άρδευση…
Και η μεγάλη πλειοψηφία όσων χρωστούν, είναι άνθρωποι που και έχουν χρήματα και κατέχουν μεγάλες περιουσίες.
Αντίθετα στους ΤΟΕΒ τα χρωστούμενα είναι ελάχιστα και τα έσοδά τους αρκετά.
Ήταν λοιπόν στον πολύ καλό δρόμο η πρόταση που υλοποιείται και ο Δήμος Φαιστού παραχώρησε την άρδευση στους ΤΟΕΒ.
Το ίδιο πρέπει να γίνει και το συντομότερο στο Δήμο Γόρτυνας.
Να γίνουν ανά ομάδες χωριών ΤΟΕΒ και να τους μεταβιβαστεί η άρδευση.
Ο Δήμος Γόρτυνας όχι μόνο δεν εισπράττει, αλλά δεν έχει και προσωπικό να διαχειριστεί την άρδευσή του…
Ας τα σκεφτούμε όλα αυτά τα απλά πράγματα, γιατί και το νερό του Πλατύ ποταμού να έλθει, πάλι δεν θα φτάνει.
