Κείμενο – Φωτογραφία: Νικόλαος Φουκαράκης
Μια φωτογραφία με πίσω της ποτάμι από δάκρυα πόνου ψυχής και μοιρολόγια και μια ιστορία λες βγαλμένη από αρχαία τραγωδία που δείχνει την ανδρεία και την αψήφηση του θανάτου μαζί τον υπέρτατο βαθμό της αδερφικής αγάπης.
Τα χρόνια περνάνε οι μνήμες ξεθωριάζουν και σήμερα πλέον ελάχιστοι ζουν για να θυμηθούν την ζωντανή παρουσία του ακόμα και την μορφή του μέσα από την φωτογραφία.
Δυο λόγια θα γράψω γυρνώντας το χρόνο πίσω τότε που ξεψυχούσε το Γερμανικό θηρίο και απεγνωσμένα ζητούσε αίμα μη πιστεύοντας ότι έρχεται το τέλος του με στόχο να τιμωρήσουνε το χωριό της Γέργερης για την αντιστασιακή του δράση και να εκφοβίσουν τον Κρητικό λαό.
Ήταν 13 Αυγούστου του 44 και οι Γερμανοί καταφτάνουν στο χωριό της Γέργερης όπου καλούν να συγκεντρωθούν όλοι οι κάτοικοι του στην πλατεία του χωριού.
Ξεχωρίζουν από αυτούς 40 άνδρες και τους κλείνουν σε μια πρόχειρη φυλακή .
Μέσα στους συλληφθέντες είναι και ο Βολιτάκης Γιάννης του Δημητρίου που ήταν παντρεμένος με δύο παιδιά.
Αποφασίζει τότε ο αδερφός του Αλέξανδρος (φωτογραφία) που ήταν ανύπαντρος να κάνει αυτό που πρόσταζε η φωνή μέσα του και η καρδιά του που δείχνει τον ηρωισμό και το μεγαλείο της ψυχής που είχε, να ζητήσει την ανταλλαγή του αδερφού του και να πάρει αυτός την θέση του για να μείνει ο αδερφός του ελεύθερος να μπορέσει να ζήσει την οικογένειά του .
Δέχτηκαν οι Γερμανοί την συμφωνία και ο Αλέξανδρος παρουσιάζεται για να αφεθεί ο αδερφός του ελεύθερος μια συμφωνία που οι Γερμανοί την αθέτησαν και την επόμενη στις 14 του Αυγούστου παραμονή της Παναγίας τα πολυβόλα των Γερμανών σκόρπισαν τον θάνατο γαζώνοντας και τους δύο αγκαλιά και να γραφτούν έτσι τα ονόματα τους μαζί με των άλλων 22 παλληκαριών που βρίσκονταν στο εκτελεστικό απόσπασμα στο πάνθεον των ηρώων.
Στις 14 Αυγούστου του 1944 στήθηκαν στο εκτελεστικό απόσπασμα των Γερμανών στην τοποθεσία Κερά Γέργερης 25 παλληκάρια εκ των οποίων επιβίωσε βαριά τραυματισμένος ο Παπαδάκης Αλέκος ο οποίος απεβίωσε το 1992 σε ηλικία 89 ετών.
