Της Νηπιαγωγού Βαλάντης Δουλγεράκη
Νονά μου αγαπημένη, Πελαγία,
Η απώλειά σου αφήνει ένα κενό που δεν μπορεί να γεμίσει, αλλά γεμίζει ταυτόχρονα η καρδιά μου με τόσες όμορφες αναμνήσεις από την παρουσία σου. Ήσουν πάντα εκεί με ένα χαμόγελο που ζέσταινε κάθε ψυχή, με μια καρδιά που ήξερε να αγαπά και να δίνει χωρίς όρια. Το σπίτι σου ήταν πάντα γεμάτο ζωή, γεμάτο φως, όπως και η ψυχή σου.
Τις τελευταίες μέρες που σε είδα, παρότι ταλαιπωρημένη, με αναγνώρισες. Δάκρυσες…. Δάκρυσα κι εγώ… Σου είπα ότι σ’ αγαπώ και μου το ανταπέδωσες με μια φωνή γεμάτη αλήθεια. Αυτή η στιγμή θα μείνει για πάντα χαραγμένη στην καρδιά μου…
Χθες βράδυ, ο αδελφός μου ονειρεύτηκε τον πατέρα μου. Ήρθε, λέει, να μας δει. Και πιστεύω πως δεν ήταν τυχαίο. Ήρθε, μαζί με όλους τους αλλους αγαπημένους σου από την οικογενεια που έχουν φύγει, να σε συνοδεύσει στο μεγάλο σου ταξίδι, στη Βασιλεία του Θεού. Εκεί που η αγάπη είναι αιώνια και η ψυχή βρίσκει ανάπαυση.
Νονά μου, σ’ ευχαριστώ για ό,τι μου πρόσφερες. Σ’ ευχαριστώ για το φως, την αγάπη και τη ζεστασιά που θα κρατώ πάντα μέσα μου. Καλύτερη νονά από ‘σενα δε θα μπορούσα να έχω… Φεύγοντας πήρες μαζί σου ένα ακόμα κομμάτι από την ψυχή μου..Τώρα πια είσαι με όλους όσους αγάπησες, σε έναν κόσμο χωρίς πόνο. Ξεκουράσου, νονά μου, και να μας προσέχεις από εκεί ψηλά. Θα σε αγαπώ για πάντα….
