Της Άννα Σκανδαλακη
Στην Παναγία προσεύχομαι…
Βασίλισσα των ουρανών αμόλυντη μας Κόρη,
κατέβα από το Θρόνο Σου κι έλα στ’ Αρκαλοχώρι…
Να δεις το μ,πόνο από κοντά και τα μεγάλα ζώργια
απού χει κείνο το χωριό κι όλα τα γυρόχωργια….
Να δεις τα σπίτια αγνώριστα πω του σεισμού τη λύσσα
απού με χίλια βάσανα οι άνθρωποι τα χτυσάν…
Να ακούσεις αναστεναγμούς πω τσι καρδιάς τα βάθη
και μοιρολόγια που δανε ο βίος στους πως εχάθη…
Τα παγωμένα χέρια ντως να μπούνε στα δικά σου
να βρούνε τη μ, παρηγοριά μέσα στην αγκαλιά σου….
Τα δάκρυα ντως σκούπισε που τρέχουνε με πόνο
και μαθετως πως οι πληγές γενούνε με το χρόνο…
Να τως επεις πως ο Θεός ξερά κλαδιά βλαστίζει
και Σα με να’χει αναπνιά ο Άθρωπος ελπίζει
Πετως Παρθένα μου γλυκιά πως θασαι στο πλευρό ντως
πάλι να ξαναχτισούνε όλοι το σπιτικό ντως…
Κάμε να πάψουν οι σεισμοί να νιώσουν ηρεμία
κι εγώ θα σ,αφτω ακοίμητο γλυκιά μου Παμαγια ….
Καλό κουράγιο….
