Της Χαριστής Κουκουμπεδάκη
Τρεις μήνες συμπληρώνονται την Κυριακή που μας έρχεται από την ημέρα που έφυγε από τη ζωή ο σεπτός Πατέρας Νεκτάριος της Παναγίας της Καλυβιανής
Ένα Αφιέρωμα ταπεινό μα βγαρμένο από καρδιάς για τούτο τον Άγιον άνθρωπο….
Τρεις μήνες είναι δίχως σου κι ορφάνεψαν ο τόποι
τση Μεσσαράς, μα δεν ξεχνούν τσι χάρες σου οι γι-αθρώποι…
Τρεις μήνες είναι δίχως σου σεβάσμιε ποιμένα
Που ‘τον ο λόγος σου σπαθί μα και το νάμι σου ένα….
Πως να υμνήσει η μ-πένα μου την άγια μορφή σου
να περιγράψει δίκαια την ταπεινή ψυχή σου…..
Που ‘σουν απλός και ταπεινός Νεκτάριε Πατέρα
και η καρδιά σου έλαμπε σαν τη χρυσήν ημέρα…
Ήσουνα τση Καλυβιανής Άγιος Ιεράρχης
και δάσκαλος κι αν έφυγες στη μνήμη μας θα υπάρχεις ….
Κι εσκόρπας την καλοσυνιά κι εδίδασκες αγάπη
κι εκαθοδήγας τσι πιστούς για να μην κάνουν λάθη…
Κύρησσες το Ευαγγέλιο με τα δικά σου χείλη
κι ήφτες του Χριστιανισμού τη φλόγα στο καντήλι….
Και ποιός δεν τον ασπάζουντο τον εδικό σου λόγο
να μη σταθεί να φρουκαστεί με προσοχή ντελόγο…
Ήταν πνευματική τροφή το κάθα κύρηγμά σου
και τυχεροί αισθάνουντο όσοί ζησαν κοντά σου….
Και δε σ’ αποχορταίνανε να σε γροικούνε όλοι
σαν να ‘ταν στση Παράδεισως τ’ ολάνθιστο περβόλι….
Εις την Καλυβιανή ‘καμες εξήντα πέντε χρόνους
κι επαρηγόρας τα ορφανά κι όποιον κι αν είχε πόνους….
Στην Παναγία εστάθηκες άξιος των αξίω
κι αξίζεις φωτοστέφανο όπως και των Αγίω…
Και το καντήλι σου ποτές στον τάφο να μη σβήσει
γιατί ‘σουνε ενάρετος στην εδική σου ζήση…
Και να σε θυμιατίζουνε με μερτζουβί λιβάνι
κι η μυρωδιά στον ουρανό που βρίχνεσαι να φτάνει…
Ποιός Χρισθιανός τσι αρετές που ‘χες θα ποξεχάσει
που θα ‘σαι εις τση μνήμης μας…. σαφί το εικονοστάσι…
