Κείμενο – φωτογραφίες: Γεώργιος Χουστουλάκης
Ένα παπούρι, λόφο δηλαδή, πολύ εντυπωσιακό, ίσως και μοναδικό, επειδή η κορυφή του είναι μόλις ένα μετρό, το βρίσκουμε στην περιοχή Μεσαράς.
Εντυπωσιάζει πράγματι στη θέα του από τον διερχόμενο περιηγητή, γιατί η κορυφή του είναι τόσο στενή, μόλις ένα μέτρο!
Το λέω «παπούρι», και όχι «λόφο», γιατί είναι λέξη που χρησιμοποιείται ακόμα στη Μεσαρά, και ήταν για χρόνια κοινή λέξη από τουρκοκρατίας, Ελλήνων και Τούρκων.
Ήταν δηλαδή, μια από τις κοινόχρηστες λέξεις, ή αλλιώς «λέξεις δανείων».
«Παπούρι» ή «παπούρα» για τους παλιούς, θα πει «ελαφρύ αλέτρι», και κατ’ επέκταση άγονη γη.
Το παπούρι το συγκεκριμένο, έχει επικρατήσει για τους ντόπιους να λέγεται: «Του Νικολακάκη το παπούρι», ο οποίος γέρο Νικολακάκης ήταν χρόνια ιδιοκτήτης του λόφου, ήταν Βοριζανός βοσκός, και ερχόταν από τα Βορίζα, επειδή είχε εκεί τα χειμαδιά, και έβοσκε εκεί τα αιγοπρόβατά του.
Οι απόγονοί του αργότερα έμεναν στη Γαλιά.
Που βρίσκεται όμως ο λόφος αυτός;
Βρίσκεται στη περιοχή του Φράγματος, ένα χιλιόμετρο πριν φθάσουμε, ερχόμενοι από Φανερωμένη, και από τη δεξιά μας πλευρά, αν κοιτάξουμε ανατολικά στο βάθος.
Το παπούρι το συγκεκριμένο, το επισκέπτονταν παλιά, πολλοί Γαλιανοί και Φανερωμιανοί, για ένα κυρίως λόγο: Έβγαζε την πιο αρωματική φασκομηλιά της ευρύτερης περιφέρειας!
Έτσι ανέβαιναν στο λόφο που ήταν γεμάτος με φασκομηλιές, και έκοβαν βλαστούς, τους έκαναν ματσάκια και τους είχαν το χειμώνα για τα ροφήματά τους.
