Γράφει η Μαρία Μαυρουδή*
Όλοι μας βιώνουμε μία πρωτόγνωρη κατάσταση. Μία κατάσταση που μας έχει γεμίσει με αγωνία , φόβο άγχος ,επιφύλαξη και ανασφάλεια. Ανάμεσα στα άλλα προβλήματα που ενδεχομένως είχαμε προστέθηκε και ένα άλλο το οποίο δεν κάνει διακρίσεις και βασανίζει ανεξαρτήτως όλους τους ανθρώπους σε όλα τα μέρη του κόσμου.
Αυτό που έχω παρατηρήσει τις τελευταίες μέρες επικοινωνώντας με διάφορους ανθρώπους είναι η ανάγκη που νιώθουν για ψυχολογική υποστήριξη και για έναν ενθαρρυντικό λόγο ότι όλα θα πάνε καλά., ότι η άνοιξη θα φανεί σύντομα και στη ζωή μας.
Περισσότερο ανάγκη έχουν οι άνθρωποι που μένουν μόνοι τους ιδιαίτερα αυτή την περίοδο που είναι υποχρεωτικό να παραμένουν στο σπίτι. Οι άνθρωποι αυτοί , χρειάζονται περισσότερο την βοήθεια και τη στήριξή μας. Και δεν αναφέρομαι στην υλική βοήθεια που έτσι κι αλλιώς λόγω περιορισμού δεν μπορούμε να την προσφέρουμε αλλά στην ψυχολογική .Μπορούμε να τους τηλεφωνήσουμε , να δείξουμε ότι τους σκεφτόμαστε λέγοντας ένα τρυφερό κ γλυκό λόγο.
Έχει αλλάξει η ζωή μικρών και μεγάλων. Βιώνουμε μία κατάσταση που εμένα μου φαίνεται σαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Από τη μια στιγμή στην άλλη άλλαξε η ζωή μας και εκτός τούτου αναγκαστήκαμε να μένουμε στο σπίτι και να κυκλοφορούμε έχοντας το ειδικό χαρτάκι στη τσέπη που θα μας εξασφαλίσει την απαραίτητη άδεια. Είμαστε όλοι μας ευάλωτοι. Δε θέλουμε και πολλοί να αρχίσουν να τρέχουν τα δάκρυα είτε από νοσταλγία για τους αγαπημένους μας που βρίσκονται μακριά μας είτε για το φόβο που βιώνουμε σχετικά με τη μελλοντική εξέλιξη της τωρινής κατάστασης.
Ας μην απελπιζόμαστε. Θα έρθουν καλύτερες μέρες αν το πιστέψουμε και τηρήσουμε με αυστηρότητα τους κανόνες που επισημάνουν οι ειδικοί. Το μόνο που απαιτείται είναι να μη σβήσει η ελπίδα και η αισιοδοξία .Και ας μη ξεχνάμε ότι αυτές τις ημέρες ο ένας έχει περισσότερο ανάγκη τον άλλο.
