Γράφει η Εύα Καπελάκη – Κοντού*
Πέμπτη εννέα Σεπτέμβρη κι ο ουρανός του φθινοπώρου συγκεντρώνει την πίκρα του και από τα γκρίζα σύννεφά του στην Αγορά των Χανίων, περιμένοντας τον Μεγάλο Έλληνα – τον Οικουμενικό Κρητικό, μ’ ευλάβεια στάζει τα δάκρυα της οικουμένης, υποκλινόμενος στο μεγαλείο του Μίκη Θεοδωράκη.
Αναπολώντας τις ημέρες και τα χρόνια παιδικά, νεανικά, φοιτητικά αλλά και της δύσκολης πορείας προς το φως, οι ήχοι της μουσικής του και οι στίχοι των μεγάλων μας ποιητών σηματοδοτούν και τροφοδοτούν το «Είναι» μας ενισχύουν το θάρρος – όσο έχει απομείνει – για την επόμενη ημέρα.
Τούτες τις ημέρες απώλειας, πένθους κυρίως εσωτερικού είναι σαν μεμιάς εν τω μέσω του καλοκαιριού να σκοτείνιασε η πλάση και τη σκυτάλη να πήρε έγκαιρα ο χειμώνας.
Όμως μέσα σ’ αυτή την ομίχλη και τις συγκεχυμένες σκέψεις η «Σπίθα» του λόγου του, της μουσικής του ως άλλος Προμηθέας τροφοδοτεί αργά και σταθερά τα κουρνιασμένα όνειρά μας.
Αιώνια θα ψιθυρίζουμε τα λόγια του ποιητή, όπως μοναδικά Εσύ μας δίδαξες να κάνουμε, σιγοτραγουδώντας….
« Της Δικαιοσύνης ήλιε νοητέ και Μυρσίνη εσύ δοξαστική μη παρακαλώ σας μη λησμονάτε την χώρα μου!!!»
« Ένα το χελιδόνι κι η άνοιξη η ακριβή για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή»
Όλοι ήταν εκεί για το τελευταίο «Χαίρε», για το ύστατο οικουμενικό «ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ» πλαισιωμένο από δάφνινο στεφάνι στην είσοδο του Ιερού Ναού των Εισοδίων της Θεοτόκου και τώρα …όλοι μόνιασαν, αδελφώθηκαν δίχως μίση και πάθη, δίχως έχθρητες και μικροπολιτικές ανοριμότητες μια γροθιά κι ένα κόκκινο τριαντάφυλλο στα χέρια σιγοψιθύριζαν και εν χορώ γίνηκε συναυλία….
« Είμαστε δυο, είμαστε τρεις, είμαστε χίλιοι δεκατρείς…»!
Φόρο τιμής για τον μεγάλο Έλληνα, τον επαναστάτη μουσικό, τον ταπεινό αγωνιστή και τον Διγενή της Οικουμένης αποδίδουν το Δίκτυο Συλλόγων Μεσαράς.
* Η Εύα Καπελλάκη – Κοντού είναι Υπεύθυνη Δημ. Σχέσεων στο Δ.Σ. του Δικτύου Συλλόγων Μεσαράς
