Του Νίκου Πρινιανάκη*
Ο Μιχάλης γεννήθηκε στ’ Απομαρμά της Γέργερης τον Μάιο του 1951. Το μεγαλύτερο από τα τέσσερα παιδιά του Ιωάννη και της Μαρίας Μπουμάκη. Πέρασε δύσκολα και φτωχά παιδικά χρόνια αφού έχασε τον πατέρα του πολύ νωρίς και μοιραία βρέθηκε αντιμέτωπος με την επιβίωση, τη δική του και της οικογενείας του. Γρήγορα αντελήφθη ότι ο μόνος δρόμος «διαφυγής και ελπίδας», από τη δύσκολη κατάσταση ήταν η μόρφωση . Έτσι αφού τελείωσε το Δημοτικό σχολείο στ’ Απομαρμά και το τριτάξιο Γυμνάσιο της Αγίας Βαρβάρας, μετακόμισε στο Ηράκλειο, όπου και τελείωσε το Καπετανάκειο.
Το 1970 εισήχθη στη Γεωπονική Σχολή Αθηνών, εν μέσω της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών. Εκεί αφενός μεν παρακολουθεί τις σπουδές του όσο ήταν δυνατόν και αφετέρου δε αναπτύσσει πλούσια αντιστασιακή δράση, αγωνιζόμενος για την πτώση της Χούντας και την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στη χώρα μας. Ουσιαστικά διαμορφώνει τον πολιτικό του χαρακτήρα και τις θέσεις του, πράγμα που καθόρισε στη συνέχεια την πολιτική του, την κοινωνική του και την επιστημονική του δράση. Μετά την πτώση της Χούντας και μέσα από τις γραμμές του ΠΑΣΟΚ αφοσιώθηκε στην εμπέδωση της Δημοκρατίας, της δικαιοσύνης, της ανάπτυξης και της προόδου, στο χτίσιμο της νέας Ελλάδας διαθέτοντας όλες του τις δυνάμεις χωρίς περιορισμούς και συμβατικούς κανόνες.
Τέλη του ‘70 και αρχές του ’80 επέστρεψε στον τόπο του, στη Μεσσαρά όπου δραστηριοποιήθηκε επαγγελματικά, ιδρύοντας δύο καταστήματα αγροτικών εφοδίων και γεωργικών και κτηνιατρικών φαρμάκων, στο Τυμπάκι και στους Αγίους Δέκα. Κυρίως όμως υπήρξε καινοτόμος και πρωτοπόρος στον τομέα του παρέχοντας συμβουλές στους παραγωγούς της Μεσσαράς, προωθώντας τις βιολογικές καλλιέργειες, την προστασία του περιβάλλοντος και την ορθή χρήση των γεωργικών φαρμάκων.
Θεώρησε σημαντικό την άμεση εμπλοκή του στην τοπική αυτοδιοίκηση με στόχο να συμβάλει στην πρόοδο και την ανάπτυξη του τόπου, την οποία και υπηρέτησε ευσυνείδητα, με τιμιότητα, ανιδιοτέλεια και υπευθυνότητα, χωρίς σκοπιμότητες και μικροπρέπειες, χωρίς να σκεφτεί χρόνο, χρήματα και προσωπικές ανάγκες. Εκλέγεται νομαρχιακός σύμβουλος το 1986 από τους εκπροσώπους των κοινοτικών και δημοτικών συμβουλίων του Νομού Ηρακλείου μέχρι το 1994, οπότε και συμμετέχει στις πρώτες εκλογές της αιρετής νομαρχιακής αυτοδιοίκησης Ηρακλείου, με νομάρχη τον αείμνηστο Γιάννη Γαρεφαλάκη για την τετραετία 1995-1998. Ορίζεται αντινομάρχης πρωτογενούς τομέα, θέση την οποία τίμησε με τον καλύτερο τρόπο, αφού δόθηκε ολοκληρωτικά στην άσκηση των καθηκόντων και την επιτυχία των στόχων του αφήνοντας σημαντικό έργο. Αξίζει να αναφερθούν ενδεικτικά η δημιουργία της ΚΡΟΝΟΣ Α.Ε. η οποία ίδρυσε και λειτούργησε το δίκτυο σφαγείων του Νομού Ηρακλείου, οι αμέτρητες παρεμβάσεις σε υποδομές στη γεωργία, τη κτηνοτροφία, τα δάση και το περιβάλλον, καθώς και η προώθηση των διαδημοτικών – διακοινοτικών συνεργασιών και του θεσμού των αναπτυξιακών συνδέσμων.
Αξιοποιώντας τη θέση και τις γνώσεις του επέδρασε καθοριστικά στον ορισμό των γεωγραφικών ενοτήτων του Νομού Ηρακλείου, τη βάση για την μετέπειτα δημιουργία του Δήμου Ρούβα, που τόσο καταλυτικό ρόλο έπαιξε στη συνέχεια και την ανοδική πορεία του χωριού μας. Εκεί, λοιπόν στα τέλη της δεκαετίας του ’80 συναντηθήκαμε και πορευτήκαμε μαζί , εφόσον είχαμε τις ίδιες ιδέες, αρχές και αξίες, το ίδιο όραμα και μεράκι για τον τόπο μας, για την κοινωνία και τους ανθρώπους της, ενώσαμε τις δυνάμεις μας και κατορθώσαμε, πιστεύω, να βάλουμε το δικό μας λιθαράκι στο οικοδόμημα του τόπου μας. Κορυφαίο επίτευγμα αυτής της περιόδου θεωρώ την ίδρυση και λειτουργία της Αναπτυξιακής Εταιρίας Γέργερης που όσο κι αν φαίνεται παράξενο γεννήθηκε ένα βράδυ μεταξύ ημών και του κυρίου Γεωργίου Τζωρτζάκη (Γραμματέα της κοινότητας Γέργερης), θυμάμαι, στην ταβέρνα του Νίκου του Κουτεντάκη στην Κνωσού, μετά από μια συνεδρίαση του νομαρχιακού συμβουλίου. Θυμάμαι ακόμη με πόση περηφάνια και ικανοποίηση τον Απρίλιο του 1995 στο ξενοδοχείο «Ατλαντίς» παρουσιάσαμε το πρώτο μπουκάλι νερό «ΡΟΥΒΑΣ.» Από την αρχή λοιπόν, από το 1992 και μέχρι το 2003 υπήρξε πρόεδρος της εταιρίας και εργάστηκε με σοβαρότητα, αξιοπρέπεια και εντιμότητα, καθιερώνοντας την στην συνείδηση της τοπικής κοινωνίας και στην ευρύτερη αγορά.
Στέκοντας εκεί στο εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου στ’ Απομαρμά την ημέρα της κηδείας ήρθαν στο μυαλό μου όλες οι στιγμές που μας σημάδεψαν ανεξίτηλα, σαν ανθρώπους. Θυμήθηκα επίσης τις ατέλειωτες συζητήσεις μας και τα όνειρα μας για Δημοκρατία, ανάπτυξη, πρόοδο και αλληλεγγύη.
Ο Μιχάλης που γνώρισα υπήρξε ένας άνθρωπος ιδεών, χωρίς παρωπίδες, ονειροπόλος και δημοκράτης, ταπεινός και περήφανος, που έσπασε συμβατικές γραμμές και ξέφυγε από στερεότυπα, χάραξε το δικό του μονοπάτι σε όλα με μοναδικό γνώμονα τις αρχές και τις αξίες του μέχρι και την τελευταία του στιγμή.
Με μεγάλη μου θλίψη ΜΙΧΑΛΗ, σου εύχομαι καλό ταξίδι…
* Ο κ. Νίκος Πρινιανάκης είναι πρώην Δήμαρχος Ρούβα
Το κείμενο πρωτοδημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Η Γέργερη” (φ. Ιούνιος – Ιούλιος – Αύγουστος 2021)
