Της Όλγας Μπελιβάνη – Τσιτσάκη
Το στεφάνι μου το κατέθεσα χθες στα πόδια του Σταυρωμένου Χριστού και το αφιερώνω σε όλες εκείνες τις μάνες που έχασαν τα παιδιά τους, γιατί αυτές νομίζω εορτάζουν σήμερα…
Όταν ένα παιδί χάσει την μάνα του λέγεται ορφανό!
Όταν όμως μια μάνα χάσει το παιδί της δεν υπάρχει λέξη ούτε καν στην αρχαία ελληνική γλώσσα για να περιγράψει την τραγωδία της…
Σε αυτές τις μάνες εγώ βλέπω το πρόσωπο της Παναγιάς που με υπομονή και εγκαρτέρηση για την ώρα που θα συναντήσουν το σπλάχνο τους, ζουν μα δε ζουν…
Δεν θα ξεχάσω τη μέρα που η οικογενειακή φίλη μας η Άλισον σήκωσε το τηλέφωνο και με βραχνή φωνή μου είπε μάλλον η φωνή δεν έβγαινε ..Νέιθαν ..I lost my son.. Ο εικοσαχρονος γιος της σπούδαζε στο εξωτερικό και δεν ξύπνησε.
Αιώνια η μνήμη των παιδιών σας…
Καλή δύναμη να αντέξετε ως το τέλος…
Καλή ανάβαση του Γολγοθά σας ως το τέλος!
Γιατί τη Μεγάλη Πέμπτη δύο Γολγοθάδες έλαβαν μέρος, δύο σταυρώθηκαν.
Ο δεύτερος ήταν βουβός, τον βίωσε μόνο η Παναγιά…
Ένας μοναχός μου είχε πει ότι τη Μεγάλη Παρασκευή στα παιδιά αυτά, τους επιτρέπει ο Θεός να πάνε στο σπίτι τους να αγκαλιάσουν την μάνα τους.
Κι εκείνη σίγουρα θα το νιώσει..
