Την εποχή εκείνη το πρωινό γάλα στους μαθητές στο σχολείο ήταν μια ανακούφιση για τις οικογένειες, επειδή οι περισσότερες ήταν πολύτεκνες και το γάλα που είχαν από δική τους παραγωγή δεν κάλυπτε την ανάγκη τους.
Έτσι το πρωινό αυτό αβγάτιζε την μερίδα των υπόλοιπων μελών της οικογένειας,
Το πρωινό γάλα συνοδεύονταν από μια μερίδα τυριού τύπου γκούντα και βούτυρο ασπροκίτρινου χρώματος.
Ο δάσκαλος μας έβαζε σε σειρά και περνούσε ένας ένας από μπροστά του και έπαιρνε ένα κομμάτι τυρί και στην συνέχεια προχωρούσαμε προς την δασκάλα η οποία με ένα μαχαίρι μας έβαζε πάνω σε μια φέτα ψωμί, που φέρναμε από το σπίτι μας, βούτυρο.
Δεν θυμάμαι κανένα παιδί που να μην έπαιρνε το πρωινό του όπως επίσης θυμάμαι ότι δυο-τρεις μαθητές είχαν κανονικό κύπελλο από αλουμίνιο με χερούλι, όλοι οι υπόλοιποι είχαν κύπελλο, μπρίκι το λέγαμε, σαν αυτό που περιέγραψα παραπάνω.
Επειδή στο σχολείο δεν υπήρχε νερό, τα μπρίκια μας τα παίρναμε άπλυτα στο σπίτι μας.
Τα μεγάλα κονσερβοκούτια που περιείχαν το τυρί και το βούτυρο όταν άδειαζαν μας τα έδιναν και τα πηγαίναμε στα σπίτια μας.
Για τις προκομμένες μανάδες μας ήταν πολύ χρήσιμα καθώς ήταν γαλβανισμένα.
Τους έβαζαν αρβάλι και μετέφεραν νερό γάλα ή έβγαζαν νερό από τα πηγάδια του χωριού.
Στα ίδια κουτιά έβαζαν βασιλικό και μαντζουράνες και στόλιζαν τα πρεβάζια στα παραθύρια των σπιτιών.
Νίκος Κουσιουνέλος
Πηγή: Ηλιας Καλλιωρας
