Ήταν η χαρά μας σαν ήμασταν παιδιά να βγούμε του «όφη το πουκάμισο»! (Βέβαια όχι τον όφη, που ήταν καλύτερα να μην παντίχναμε…)
Το πουκάμισο (λιόκρουνο το λέγαν σε κάποια άλλα χωριά) το συνοριζόμασταν γιατί το θεωρούσαμε κάτι σπουδαίο με «μαγικές» ιδιότητες…
Ο λόγος για το δέρμα το οποίο εποχιακά αλλάζει το φίδι και το αφήνει φεύγοντας ανάμεσα σε πέτρες ή χόρτα, για όσους δε γνωρίζουν…
Τα θυμήθηκα όλα αυτά χθες, όπου ένας καλός φίλος μου έστειλε τις φωτογραφίες που δημοσιεύουμε…
Δεν ξέρω αν μου τις έστειλε για ..γούρι!
Μόνο που σα μεγαλώσαμε, αφήσαμε στην άκρη μαζί με την παιδική μας αθωότητα και αυτές τις προλήψεις…
