Του Ελ. Αλεξανδρίδη- Γεωπόνου
Επειδή τις τελευταίες ημέρες έχω δεχτεί πολλά ερωτήματα από ελαιοπαραγωγούς από τους οποίους οι περισσότεροι είναι κατά κύριο επάγγελμα αγρότες και επειδή από ό,τι έχω πληροφορηθεί στα χωριά γίνεται πολλή συζήτηση για το πότισμα ή μη στις ελιές που δεν έχουν παραγωγή, όπως συμβαίνει την χρονιά που διανύουμε, θεωρώ απαραίτητο λόγω της ιδιότητάς μου, να ενημερώσω υπεύθυνα επιχειρηματολογώντας όλους τους ελαιοπαραγωγούς για αυτό που πρέπει να κάμουν στην συγκεκριμένη περίπτωση.
Για όσους δεν το γνωρίζουν τους πληροφορώ ότι η ελιά καρποφορεί σε βλαστούς του προηγούμενου χρόνου που σημαίνει ότι τα βλαστάρια που βγήκανε τον Απρίλιο του τρέχοντος έτους 2023 και τα οποία περιμένουμε να μας δώσουν μια καλή παραγωγή την περίοδο 2024-2025 όπως αυτή 2022-2023 αναπτύσσονται κανονικά όλο το 2023 και μέχρι τον Απρίλιο του 2024. Τον Μάιο του 2024 τα βλαστάρια αυτά θα ανθίσουν, θα καρπίσουν στην συνέχεια για να μας δώσουν την καλή παραγωγή που περιμένουμε το 2024-2025.
Η απλή λογική λέει ότι όσο πιο ανεπτυγμένα και υγιή είναι αυτά τα βλαστάρια, καρποφόρα τα λέμε, τόση περισσότερη παραγωγή θα έχουμε.
Και πάλι η απλή λογική λέει ότι για να έχουμε τέτοια βλαστάρια θα πρέπει να τα βοηθήσουμε δεδομένου ότι οι βροχές που είχαμε τον χειμώνα που πέρασε εκτός του ότι δεν ήταν επαρκείς, είχαμε και ψηλές θερμοκρασίες που δυσκολεύουν την φυσιολογική ανάπτυξη των παραπάνω καρποφόρων βλαστών. Η μόνη λύση, η μοναδική βοήθεια που μπορούμε να δώσουμε στα δέντρα μας για να έχουμε την πρέπουσα καρποφόρο ανάπτυξη, είναι το νερό.
Το νερό δηλαδή είναι ο κύριος επομένως ρυθμιστής της παραγωγής που περιμένουμε. Φυσικά το νερό αυτό θα έπρεπε να το είχαμε δώσει από τις αρχές του καλοκαιριού, αλλά επειδή, ποτέ δεν είναι αργά, μπορούμε επειγόντως ακόμη και τώρα και μέχρι να έχουμε ικανοποιητικές βροχές, που σημαίνει τουλάχιστον 10 χιλ., να κάνουμε μερικά ποτίσματα αν θέλουμε να δούμε την διαφορά. Τα παλιά δέντρα να σημειωθεί ότι έχουν περισσότερη ανάγκη από νερό από ό,τι τα φρεσκοκλαδεμένα, τα οποία βρίσκονται σε καλύτερη βλαστική κατάσταση. Φυσικά το άριστο αποτέλεσμα θα είχαμε, αν αρχίζαμε τα ποτίσματα από τις αρχές του καλοκαιριού.
Θα πρέπει όλοι οι ελαιοπαραγωγοί να το πάρουν απόφαση ότι με βροχοπτώσεις γύρω στα 300 χιλ. και με υψηλές θερμοκρασίες δεν μπορούν τα δέντρα μας να επιβιώσουν και να καρπίσουν.
Αν ήμασταν δυτική Κρήτη αυτό μπορούσε να γίνει, σε μια όμως περιοχή που θα πλήξει πολύ η κλιματική αλλαγή, τέτοια πολυτέλεια δυστυχώς δεν μπορούμε να έχουμε. Μοναδική λοιπόν λύση που απομένει είναι το πότισμα. Αυτό φυσικά δεν ήταν και τόσο απαραίτητο αν ανατρέξουμε αρκετές δεκαετίες πίσω που είχαμε βροχοπτώσεις γύρω στα 500 χιλ. Αυτό δίνει μια απάντηση σε πολλούς ελαιοκαλλιεργητές, που επικαλούνται πως είχαμε παλιά παραγωγή χωρίς να ποτίζουμε.
Το έχω ξαναγράψει σε προηγούμενα άρθρα μου ότι η ελιά, αυτό το ιερό δέντρο της Αθηνάς, αναγνωρίζει την ευεργεσία και ανταποδίδει: Το προσέχουμε- μας προσέχει, το φροντίζουμε -μας φροντίζει, το αφήνουμε -μας αφήνει, του δίνουμε -μας δίνει. Στο ευλογημένο δέντρο της ελιάς, η αχαριστία που συνηθίζεται στον άνθρωπο, για αυτό είναι άγνωστη.
Σε ένα δημοσίευμα της ΑΝΑΤΟΛΗΣ 29-6-2023, αναφέρεται ότι σαν επακόλουθο της αχαριστίας είναι η αναισχυντία, η οποία παρασύρει τον άνθρωπο σε αισχρά έργα. Αυτό λέει ότι όσοι δεν βοηθούν, δεν ευεργετούν τις ελιές τους με νερό, διαπράττουν αισχρό έργο προς αυτές. Είναι αντίθετοι με την φύση του δέντρου που για αυτό η αχαριστία είναι κάτι ξένο.
Και τελειώνω με μία σύσταση και παρότρυνση σε όλους τους ελαιοπαραγωγούς, η ελιά και χωρίς παραγωγή χρειάζεται σωστό πότισμα όλη την αρδευτική περίοδο, καλλιεργητική φροντίδα που αποτελεί μονόδρομο.
Πηγή: anatolh.com
