Της Έλενας Λαζαρίδου*
Είμαι μέσα στο δοκιμαστήριο προσπαθώντας να μπω σε ένα τζιν (η ζέστη, τα λόγια του παπά…αλλά θα μπω ρε!) και ακούω από έξω σχόλια του τύπου “μου είναι λίγο μεγάλο”, “θες να δοκιμάσεις και το άλλο;;” και γενικά μια γνώριμη για μαγαζί συζήτηση.
Όταν επιτέλους έβαλα το τζιν και βγήκα καταϊδρωμένη να το δω στον καθρέφτη, βγαίνει από το διπλανό δοκιμαστήριο ένα κορίτσι γύρω στα 16 με εμφανείς τις παρενέργειες της χημειοθεραπείας πάνω της να φοράει ένα όμορφο φόρεμα.
Μόλις είδε τον εαυτό της στον καθρέφτη, είπε κατενθουσιασμένη: “Αχ, τέλειο αυτό!” και έριξε ένα χαμόγελο που τη φώτισε ολόκληρη! Οι δυο κυρίες που ήταν μαζί της, διόρθωναν κάποια σημεία του φορέματος και της έλεγαν ότι αυτό της έστρωσε πολύ καλά ενώ το κοριτσάκι δε σταματούσε να ποζάρει στον καθρέφτη, ξεχειλίζοντας από αισιοδοξία!
Δεν μπορούσα να μη χαμογελάσω, ήταν η πιο όμορφη κοπέλα που έχω δει!
Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα υποσχέθηκα στον εαυτό μου να μην ξαναγκρινιάξω για τίποτα!
* Η Έλενα Λαζαρίδου είναι αναπληρώτρια δασκάλα και αρθρογραφεί στο http://protaodaskalos.blogspot.gr
