Κείμενο – Φωτογραφίες: Γιώργος Χουστουλάκης
Πριν ακόμα μπούμε στο χωριό Φανερωμένη Δήμου Τυμπακίου και από τον δρόμο του ΚΤΕΟ, κάπου αριστερά μας στη κατηφόρα, υπάρχουν εκεί τρείς πηγές κοντινές. ΄
Η μία είναι η χτιστή Τούρκικη κρήνη κοντά στο δρόμο, πιο πάνω σε ένα ρέμα είναι το «καβούσι τση μερθιάς», και κάπου στο βάθος βρίσκεται και το σπηλιάρι ο λεγόμενος «Γαβαλάς»!
Η τοποθεσία επίσης λέγεται Γαβαλάς, που ίσως πήρε το όνομα από το ίδιο το σπήλαιο.
Γαβαλάς για τους παλιούς σήμαινε πολλά πράγματα.
Σήμαινε «κρυγιό νερό», μια όαση για ζεύκι (πικνικ), και μέρος δροσιάς και χαλάρωσης!
Για τις νεότερες γενιές και τον πολιτιστικό σύλλογο και το προεδρείο Φανερωμένης, υπήρξε τόπος που σχετίστηκε με την παράδοση και τα αξιοθέατα του χωριού, και για αυτό έγιναν έργα διαμόρφωσης και αξιοποίησης του χώρου, ούτως ώστε να είναι σε θέση να γίνονται και σήμερα κάποιες εκδηλώσεις .
Αυτό θα μπορούσε να γίνει και παράδειγμα για άλλους «μορφωτικούς» συλλόγους να κάνουν κάτι ανάλογο, όπως για παράδειγμα να φτιαχτεί η Κουτσουνάρα Γαλιάς, που ήταν πηγή και όαση για πάνω από εκατό χρόνια, και από τα ωραιότερα αξιοθέατα του τόπου μας!
Απεναντίας την αφήσανε και καταστράφηκε ολοσχερώς και εκ θεμελίων, και μάλιστα με τόσα τρεχούμενα δροσερά νερά!
Απεναντίας ο Γαβαλάς, αν και με ελάχιστο πλέον νερό, είχε την τύχη να αξιοποιηθεί και να επισκευαστούν οι δύο γούρνες του, που για εκατοντάδες χρόνια, μέχρι και σήμερα, το νερό τις γεμίζει, έστω με σταγόνες που πέφτουν από τα τοιχώματα!
Το νερό αυτό πάντα ήταν «μπούζι» δηλαδή σχεδόν παγωμένο και ερχόταν οι γυναίκες και τα παιδιά με τα σταμνιά και με ένα τενεκάκι τα γεμίζανε νερό για να δροσιστεί η οικογένεια το καλοκαίρι!
Πίνοντας οι γονείς και οι παππούδες μια κούπα παγωμένο νερό μετά το φαγητό έδιναν ευκές στο παιδί που από φιλότιμο το κουβάλησε!
Το νερό είναι γνωστό για τη γνωστή απαλή και γλυφή του γεύση.
Αυτό είναι το νερού του Γαβαλά!
