Κυριακή της συγχώρεσης χθες ας ρίξουμε μια ματιά στα χρηστά ήθη και έθιμα μας. Σιγουρά κάτι παραπάνω θα ήξεραν οι παππούδες μας και οι γιαγιάδες μας που με πολύ λιγότερα “αγαθά” από όσα διαθέτουμε σήμερα εμείς ήταν πολύ περισσότερο χαρούμενοι και ξένοιαστοι δίχως να τρέχουν στους ψυχολόγους και να παίρνουν τα αντικαταθλιπτικά σαν.
Παλιά το βράδυ της μεγάλης Αποκριάς τα μέλη της οικογένειας μαζευόντουσαν στον κυρίως οντά για να φάνε όλοι μαζί .Πριν το φαγητό πραγματοποιούνταν δυο όμορφα έθιμα με συμβολισμούς .Πρώτα γινόταν το έθιμο της συγχώρεσης που σταθεροποιούσε τον σεβασμό στα μεγαλύτερα μέλη στην οικογένεια. Τα νεαρότερα μέλη, ξεκινώντας από τις νύφες έσκυβαν και φιλούσαν τα χέρια των γεροντότερων και έλεγαν «συγχωρεμένα» ,ακολουθούσαν οι υπόλοιποι , γιοι και γαμπροί και στο τέλος τα εγγόνια .Μετά γινόταν και το συγχώριο μεταξύ και των υπολοίπων μελών της οικογένειας . Οι μεγαλύτεροι έδιναν χρήματα σ΄ αυτούς που τους φιλούσαν το χέρι και έλεγαν και αυτοί «συγχωρεμένα» . Δεν έπρεπε να ξεκινήσουν την νηστεία μαλωμένοι και ήταν μια ευκαιρία να λυθούν και οι διενέξεις των μελών της παλιάς οικογένειας που ήταν πολυμελής και ζούσαν όλοι τότε κάτω από την ίδια στέγη.
Με οδηγό λοιπόν την παράδοση μας ας τηρήσουμε το «αλλήλων τα βάρη βαστάζετε» όπου είναι η προθυμία μας να αναλάβουμε αυτόν τον σταυρό, αυτό το φορτίο, ώστε οι άλλοι να θεραπευθούν ή τουλάχιστον να προστατευθούν έναντι του κακού.
Αυτό είναι κάτι που μπορεί να το κάνει ο καθένας, δεν χρειάζεται παρά μία στιγμή κατανόησης, συντριβής, αποφασιστικότητας και καλής θέλησης.Διότι η συνειδητοποίηση της αδυναμίας είναι η αρχή της δυνάμεως.Μια αρχή που θα αναπροσαρμόσει τη σχέση μας με τον συνάνθρωπο και κατ’ επέκταση με τον σωτήρα Χριστό.
Καλή Μεγάλη Τεσσαρακοστή!!
Πηγή: Στυλιανός Καβάζης
