Του Δημήτρη Δακανάλη*
Το 1943, και κατά την Γερμανική κατοχή, σ΄ ένα χωριό της Μεσσαράς κοντά στον Κόκκινο Πύργο ζούσε ο Γιάννης με την οικογένειά του.
Ένα πρωί πήρε τον γάιδαρο του για να πάει στον Κόκκινο Πύργο να δει την αδελφή του που έμενε εκεί με την δική της οικογένεια.
Κάθε φορά που πήγαινε της κρατούσε και κάτι για τα παιδιά της, αλλά και αυτή ποτέ δεν τον άφηνε να γυρίσει πίσω με άδεια χέρια στα δικά του παιδιά.
Το καταμεσήμερο που γύρισε κουρασμένος στο σπίτι του, ξεπέζεψε από τον γάιδαρο του και αφού τον παρέδωσε στην γυναίκα του, κάθισε στην αυλή να ξεκουραστεί από την ταλαιπωρία της διαδρομής του.
Δεν είχαν περάσει λίγα λεπτά και μερικοί χωριανοί που ήξεραν που είχε πάει ο Γιάννης έτρεξαν να τον ρωτήσουν αν έμαθε πράμα νέο στον Κόκκινο Πύργο.
Θες από κούραση θες από την ανέχεια που είχε αυτός και η οικογένεια της αδελφής του, ο Γιάννης άρχισε να φαντάζεται κοφίνια με καρβέλια ψωμιά και αρχίζει να διηγείται νέα της φαντασίας του.
«Ένα συμμαχικό καράβι μωρέ παιδιά βομβάρδισαν οι Γερμανοί και μπαταρισμένο παρασύρθηκε από τα κύματα στα βράχια στον Κόκκινο Πύργο και ο καπετάνιος μοιράζει στους κατοίκους ότι είχε μέσα το καράβι πριν βυθιστεί εντελώς».
Ακούγοντας το νέο οι παρευρισκόμενοι, σηκώθηκαν αμέσως, και επιπλήττοντας τον γιατί δεν τους είπε την είδηση αμέσως, όλοι άρχισαν να τρέχουν προς τον Κόκκινο Πύργο μπας και προλάβουν να πάρουν κάτι και αυτοί από το μπαταρισμένο καράβι.
Όταν έμεινε μόνος ο Γιάννης τους παρακολουθούσε με περιέργεια και προβληματισμό καθώς έτρεχαν όλοι προς τον Κόκκινο Πύργο.
Χωρίς πολλή σκέψη πετάγεται όρθιος φωνάζοντας δυνατά: «Ανάθεμα σας θα τα πάρετε όλα και εγώ δεν θα προλάβω να πάρω πράμα» .
Άρχισε και αυτός να τρέχει προς τον Κόκκινο Πύργο να προλάβει το μοίρασμα από το μπαταρισμένο καράβι.
Στην πορεία προς τον κόκκινο Πύργο συνάντησαν ένα Γερμανικό απόσπασμα και τους μάζεψε όλους για αγγαρεία στο Τυμπάκι.
* Ο κ. Δημήτρης Δακανάλης είναι Ιατρός παθολόγος, Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών.
Πηγή: patris.gr
