(Απόσπασμα από το βιβλίο της Αριάδνης Τσαγκαράκη – Ταβερναράκη «Τυμπάκι»)
Από την πρώτη στιγμή που οι Γερμανοί κατέλαβαν την Κρήτη, θέλησαν αμέσως να την οχυρώσουν σ’ ένα απόρθητο φρούριο. Ο Χίτλερ εξέδωσε σειρά “κατευθυντηρίων διαταγών”, ώστε το “Νησί των Γενναίων” να μετατραπεί σε μια ισχυρή επιθετική αεροπορική Βάση της Μεσογείου και σ’ ένα από τα σπουδαιότερα, αν όχι το μοναδικό “Τρανζιτ-καμπ” για την διεξαγωγή του πολέμου στη Βόρειο Αφρική. Και πράγματι αυτό συνέβη.
Αφού λοιπόν “εμπεδώθηκε” η τάξη στο νησί, το θέρος του 1941, άρχισε και η οργάνωση δημιουργίας αεροδρομίων. Και ο κατάλληλος χώρος βρέθηκε: Ο κάμπος της Μεσαράς, στα νοτιοδυτικά του νομού Ηρακλείου και ο κάμπος του Καστελίου Πεδιάδας στα Β-Ανατολικά.
Ο Νομός Ηρακλείου, για τους Γερμανούς, είχε τότε την πρωτεύουσα σημασία. Λόγω της συστάσεως του εδάφους του, διατηρούσε 3 μεγάλα αεροδρόμια, ένα λιμάνι και τις μεγαλύτερες αποθήκες ανεφοδιασμού. Ο κάμπος της Μεσαράς, μεταξύ Αστερουσιών Ορέων και Ψηλορείτη, διασχίζεται από το από το μικρό Ληθαίο ποταμό. Είναι εύφορα τα χώματα του και βρήκαν εκεί καταφύγιο, δεκάδα ολόκληρα μικρά χωριά.
Οι Γερμανοί λοιπόν, ξεσπίτωσαν αρκετά χωριουδάκια, Προκειμένου να δημιουργήσουν το αεροδρόμιο Τυμπακίου. Στις 20 Φεβρουαρίου του 1942 διατάχτηκαν οι Τυμπακιανοί από τους Γερμανούς να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και να φύγουν. Κατεδάφισαν από τα 2000 σπίτια τα 1920. Και πράγματι. μια έκταση χιλιάδων στρεμμάτων, ισοπεδώθηκε. Κόπηκαν δέντρα. γκρεμίστηκαν σπίτια, καλύβες, αχυρώνες. Αναταχτήκαν βράχοι και γήλοφοι. Γέμισαν χαντάκια και ρεματιές και στρώθηκαν διάδρομοι χιλιομέτρων. Στέγαστρα, αποθήκες, καταυλισμοί της Λουφτβάφφε, πύργοι, υδραγωγεία, ηλεκτροσταθμοί και δρόμοι. Χρησιμοποιήθηκαν τα πιο τέλεια της εποχής εκσκαπτικά και οδοστρωτικά μηχανήματα.
Στο αεροδρόμιο αυτό, δούλεψαν με καταναγκαστικά μέτρα, χιλιάδες κάτοικοι των Νομών Ηρακλείου και Ρεθύμνου. Εκατοντάδες επίσης Γερμανοί έτρεχαν στα χωριά, φόρτωναν και ξεφόρτωναν στα καμιόνια της κατοίκους, για το “Ελληνικό Νταχάου” – όπως το ονόμασαν. Οι καταπιέσεις οι βουρδουλιές και τα βασανιστήρια, σ’ όσους αντιδρούσαν, ήταν μέχρι θανάτου!. Κατάντησε το αεροδρόμιο του Τυμπακίου, να γίνει για τους κατοίκους η “Δάντειος Κόλασις”!
