Ο χειρούργος μπήκε βιαστικός στο νοσοκομείο, αφού δέχτηκε κλήση για μια επείγουσα και δύσκολη επέμβαση.
Φόρεσε γρήγορα τη ρόμπα του και κατευθύνθηκε προς το χειρουργείο όπου στην αίθουσα αναμονής συνάντησε τον πατέρα του παιδιού που θα χειρουργούσε.
Εκείνος μόλις αντίκρισε το γιατρό του φώναξε με αγωνία: «Γιατί έκανες τόση ώρα να έρθεις; Είσαι εντελώς ανεύθυνος; Η ζωή του γιου μου κινδυνεύει.»
Ο γιατρός τον κοίταξε στα μάτια και απάντησε: «Συγνώμη, δεν ήμουν στο νοσοκομείο, αλλά ήρθα όσο μπορούσα πιο γρήγορα, μόλις με κάλεσαν. Και τώρα ηρεμήστε για να κάνω και εγώ τη δουλειά μου».
«Να ηρεμήσω; Αν ήταν ο γιος σου τώρα σ’ εκείνο το δωμάτιο, θα ηρεμούσες; Αν ο γιος σου πέθαινε τώρα, τι θα έκανες;», είπε ο πατέρας οργισμένος.
Ο γιατρός απάντησε: «Θα επαναλάμβανα, ότι είπε ο Ιώβ στη Βίβλο: Από τη σκόνη ερχόμαστε και στη σκόνη καταλήγουμε· ο Κύριος έδωσε, και ο Κύριος αφαίρεσε· ας είναι ευλογημένο το όνομα του Κυρίου. Πηγαίνετε τώρα να προσευχηθείτε για το γιο σας
κι εμείς θα κάνουμε το καλύτερο με τη βοήθεια του Θεού».
«Να δίνεις συμβουλές, όταν δεν σε αφορά κάτι, είναι τόσο εύκολο…», μουρμούρισε ο πατέρας.
Το χειρουργείο κράτησε αρκετές ώρες κι ύστερα πρώτος ο γιατρός βγήκε και ανακοίνωσε στον πατέρα τα χαρούμενα:«Δόξα τω Θεώ, ο γιος σας σώθηκε», και χωρίς να περιμένει απάντηση από τον πατέρα, συνέχισε να περπατάει στο διάδρομο. «Αν έχετε κάποια ερώτηση, ρωτήστε τη νοσοκόμα».
«Μα πως μπορεί να είναι τόσο αλαζόνας; Δεν μπορούσε να περιμένει λίγα λεπτά για να τον ρωτήσω για την κατάσταση του γιου μου;», ρώτησε τη νοσοκόμα ο πατέρας λίγα λεπτά αφού έφυγε ο γιατρός.
Η νοσοκόμα απάντησε με δάκρυα στα μάτια: «Ο γιος του σκοτώθηκε χτες σε τροχαίο ατύχημα. Ήταν στην κηδεία του όταν τον καλέσαμε για την εγχείρηση, και τώρα που έσωσε τη ζωή του δικού σας γιου έφυγε τρέχοντας για να επιστρέψει στην κηδεία του παιδιού του»!
Κάποιες φορές απαιτείται μεγάλη εσωτερική δύναμη για να μην κρίνεις τον συνάνθρωπό σου.
Επειδή όμως ποτέ δεν γνωρίζεις πραγματικά τι συμβαίνει στη ζωή του άλλου ανθρώπου και τι μπορεί αυτός να περνάει εκείνη τη στιγμή, μη βιάζεσαι ποτέ να κρίνεις.
Η «σιωπή του νου» είναι ο μοναδικός καθρέπτης που αντανακλά την πραγματικότητα της κατάστασης και η αγάπη το κύριο φίλτρο που πρέπει ναχρησιμοποιούμε όταν κρίνουμε τον εαυτό μας και τους άλλους.
Πηγή: ΜΑΚΡΥΔΑΚΗΣ Νίκος
