Μια ολόκληρη κοινότητα «ανασαίνει» με το άνοιγμα του Δημοτικού – Το σχολείο ανοίγει για έναν μόνο μαθητή, αλλά το στοίχημα είναι συλλογικό
Με συγκίνηση και ανακούφιση υποδέχτηκε η οικογένεια του 6χρονου Δημήτρη την είδηση ότι το Δημοτικό Σχολείο στο Κεφαλοχώρι Κόνιτσας Ιωαννίνων θα λειτουργήσει φέτος, έπειτα από χρόνια σιγής. Το έγγραφο του Υπουργείου Παιδείας έφτασε μόλις μία ημέρα πριν από την επίσημη έναρξη της σχολικής χρονιάς, βάζοντας τέλος σε εβδομάδες αγωνίας για τους γονείς του μοναδικού μαθητή του χωριού.
116 χιλιόμετρα καθημερινά για ένα μάθημα
Ο μικρός Δημήτρης είναι ο μοναδικός μαθητής του χωριού και χωρίς την επαναλειτουργία του σχολείου, θα έπρεπε καθημερινά να διανύει περίπου 116 χιλιόμετρα με επιστροφή για να φτάσει στο πλησιέστερο σχολείο στην Κόνιτσα. Μια απόσταση εξαντλητική για ένα παιδί της Α’ Δημοτικού και μια πραγματικότητα που αποκαλύπτει τις τεράστιες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι οικογένειες της ελληνικής περιφέρειας.
«Το Νηπιαγωγείο λειτούργησε πέρυσι μόνο για να πάει το παιδί μου, όμως το Δημοτικό ήταν κλειστό εδώ και 5-6 χρόνια. Αν δεν άνοιγε φέτος, η μόνη λύση ήταν να πηγαίνει στην Κόνιτσα — 40 χιλιόμετρα μακριά. Με τις παρακάμψεις για να εξυπηρετηθούν και τα παιδιά άλλων χωριών, μιλάμε για 116 χιλιόμετρα καθημερινά», εξηγεί στο CNN Greece ο πατέρας του μικρού Δημήτρη, Θωμάς Φασούλης.
Όταν κλείνει το σχολείο, αδειάζει το χωριό
Η ιστορία του Δημήτρη είναι η ζωντανή απόδειξη πως το κλείσιμο ενός σχολείου δεν σηματοδοτεί απλώς εκπαιδευτική υποβάθμιση, αλλά επιταχύνει την ερήμωση ολόκληρων κοινοτήτων.
«Όταν το παιδί φτάσει στο Γυμνάσιο, θα πρέπει να βρούμε να νοικιάσουμε σπίτι στην Κόνιτσα ή στα Γρεβενά για να μείνει με τη σύζυγό μου. Δεν γίνεται αλλιώς. Είμαστε κτηνοτρόφοι και ασχολούμαστε με τον αγροτουρισμό. Δεν μπορώ να φύγω από το χωριό. Η φύση της δουλειάς μας δεν το επιτρέπει», λέει ο κ. Φασούλης.
Και προσθέτει: «Τα χωριά μας αδειάζουν. Ο παππούς μου είχε 8 αδέρφια, ο πατέρας μου 6, εμείς είμαστε 4, και τώρα ο γιος μου είναι μόνος του. Σε κάθε γενιά χάνουμε κόσμο».
Ένα κουδούνι που χτυπά για όλους
Το πρώτο κουδούνι στο Δημοτικό Σχολείο Κεφαλοχωρίου, αν και χτυπά για έναν μόνο μαθητή, στέλνει μήνυμα ζωής και αντίστασης. Δεν αφορά μόνο την εκπαίδευση, αλλά τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής, την υπεράσπιση της υπαίθρου και τη στήριξη των οικογενειών που επιλέγουν να παραμείνουν στον τόπο τους.
Την ίδια ώρα, τα επίσημα στοιχεία του Υπουργείου Παιδείας αποτυπώνουν τη δραματική εικόνα: 714 σχολικές μονάδες σε όλη τη χώρα δεν κατάφεραν να συμπληρώσουν τον ελάχιστο αριθμό των 15 μαθητών και παραμένουν κλειστές – 17 περισσότερες σε σχέση με την περασμένη χρονιά. Η συρρίκνωση του μαθητικού πληθυσμού, απότοκο του δημογραφικού, απειλεί να μετατρέψει την ελληνική επαρχία σε «λευκή κηλίδα» στον χάρτη της εκπαίδευσης.
Ένα στοίχημα που ξεπερνά την τάξη
Η λειτουργία του σχολείου στο Κεφαλοχώρι αποτελεί μικρή αλλά ουσιαστική νίκη. Όμως, η μάχη για την επιβίωση της υπαίθρου δεν κρίνεται μόνο με βάση την εγγραφή ενός μαθητή. Είναι ένας αγώνας για το μέλλον των μικρών κοινοτήτων, που δεν μπορεί να δοθεί μόνο από τους γονείς. Χρειάζεται στρατηγική, στήριξη και κυρίως πολιτική βούληση.
Για τον μικρό Δημήτρη, το σχολικό κουδούνι δεν σηματοδοτεί απλώς μια νέα σχολική χρονιά. Είναι η έναρξη μιας προσπάθειας για να παραμείνει ζωντανό ένα ολόκληρο χωριό.
Πηγή: cnn.gr
