Ένας νέος και άπειρος δάσκαλος ο Άρης Σιούτης, αναλαμβάνει την έκτη τάξη ενός δημοτικού σχολείου στην Αθήνα. Από τις πρώτες κιόλας μέρες την προσοχή του τραβάει ένας πολύ αδύναμος μαθητής, ο Λευτέρης.
Σιγά-σιγά, ο δάσκαλος ανακαλύπτει ότι ο Λευτέρης είναι πολύ ευαίσθητο παιδί, με ιδιαίτερες ικανότητες και έχει μάλιστα συναρμολογήσει μόνος το ποδήλατό του.
Παρά την αντίθετη γνώμη του διευθυντή του σχολείου, αλλά και τις αντιρρήσεις του ευρύτερου περιβάλλοντος, αποφασίζει να τον βοηθήσει.
Αρχίζει να του κάνει ιδιαίτερα μαθήματα, του μαθαίνει τις αριθμητικές πράξεις και ανάγνωση, και τον ορίζει ταμία στην έκθεση σχολικού βιβλίου. Μια μέρα που ο Άρης είναι άρρωστος και απουσιάζει από την τάξη, επιστρέφει ο παλιός δάσκαλος κι ο Λευτέρης ξαναγίνεται ο περίγελος των συμμαθητών του.
Απελπισμένος εγκαταλείπει το σπίτι του και ξεκινάει για τον Πλαταμώνα, για να συναντήσει τον παππού του. Στην παραλία τον βρίσκει ο Άρης που προσπαθεί να τον κάνει να ανακτήσει τη χαμένη του αυτοπεποίθηση.
Μια ταινία που αναδεικνύει τη σημαντικότητα της σχέσης εκπαιδευτικού και μαθητή, το διορθωτικό ρόλο που μπορεί να έχει το σχολείο, απέναντι στην οικογένεια και την κοινότητα.
Ένας εκπαιδευτικός που μπορεί να εμπνεύσει και να εμπνευστεί από τους μαθητές του, μπορεί και να τους βοηθήσει να αναπτύξουν την αυτοεκτίμηση τους, το αίσθημα ότι μπορούν να τα καταφέρουν. Κανένας δεν είναι καταδικασμένος αν κάποιος πιστέψει σε αυτόν, και αυτός πιστέψει στον εαυτό του.
Ο παιδαγωγικός ρόλος του εκπαιδευτικού θα πρέπει να είναι πάνω, πολλές φορές, από τον εκπαιδευτικό ρόλο, και το σχολικό σύστημα θα πρέπει να ενισχύσει τις δεξιότητες και τις ικανότητες του παιδιού να το βοηθήσει να πιστέψει στον εαυτό του και να πατήσει γερά στα πόδια του.
Η ταινία βοηθά να κατανοήσουμε τι χρειάζονται τελικά τα παιδιά του “τελευταίου θρανίου” και τι θέλουν να μας πουν, με την σιωπή τους και την απομόνωσή τους.
Πηγή: http://www.elpidazois.gr
Δείτε το βίντεο εδώ
