Πες μου Κουμπάρε πως περνάς εδά σαράντα μέρες,
αφήκες τα κοπέλια σου και την νοικοκερά σου,
τη μάνα, τον πατέρα σου, τ’ αδέρφια σου Κουμπάρε…
Πρέπει πως σε πλανεψένε του κάτω κόσμου οι τόποι
κι έφυγες τόσονα νωρίς και δε μας είπες πράμα!
Πένθος θα σου κρατήξουνε οι εδικοί σου όλοι
και τ’ Όνομα σου «Αθάνατος» όπου κι πας γροικάτε.
Χάρε δεν έκαμες παιδιά δε σ’ έπανε Πατέρα,
Γι’ αυτό και παίρνεις άδικα Ανθρώπους κάθε μέρα.
Αθάνατος…
Με πολύ αγάπη ο Κουμπάρος σου Παγούρης
