Κείμενο – Φωτογραφία: Πόπη Σπανάκη
Οψές ο μπαμπάς με τη συντρομή τση μητέρας ήκοψε στο χωριό τσι σπορικές πατάτες, απού δα φυτέψουνε σήμερο στο κήπο μας ΄΄στ αργιάκια΄΄
Τσι βάλανε στσι κλούβες και τσι γράνανε με το νερό, όπως συνηθίζεται να γίνεται στσι πατάτες.
Ο Γιάννης ο αδερφός μου ανέλαβε το ρόλο του ζευγά κι ήστρωσε με τα χρειαζούμενα ( αλέτρι κ.λ.π ) το γαίδουράκι μας, ενώ η η μητέρα ανημένει στο γύρο στην αυλακιά μέχρι να τσι κουκίσει μέσα ο νεαρός εγγονός και εκείνη να τσι χωματίσει στο χώμα μιά -μιά με τη χέρα τζης στη συνέχεια.
Είναι λίγες και θα τα καταφέρει με τη βοήθεια και του νεαρού εγγονού και δεν χρειάζεται η συντρομή της αδερφής μου της Μαρίας και του Γιάννη τζης ( που σε διαφορετική περίπτωση θα ήτανε παρόντες ), καθώς το κομμάτι του χωράφου που προορίζεται για πατάτες είναι μικιό, ενώ το αποδέλοιπο είναι σπαρμένο με στάρι
Τη σημερνή εποχή τσι πατάτες στο Λασίθι τσι φυτεύγουνε εύκολα και ξεκούραστα με τον ειδικό φυτευτή τω πατατώ, αλλά ετούτη η πανέμορφη γραφική εικόνα δεν υπάρχει πλέον.
Είναι και αυτή παρελθόν (όπως και τόσα άλλα στο Λασίθι), αλλά είναι αποτυπωμένη στη μνήμη και στις καρδιές εκείνων των Λασιθιωτών όπως και σε μένα, που τη βιώναμε κάποτε.
