Γράφει η Μαρία Μαυρουδή*
Ο Οκτώβρης βρίσκεται σχεδόν στα μισά της εμφάνισής του και ο καιρός μας ξεσηκώνει θυμίζοντάς μας ακόμη τα μακροβούτια και τις ατελείωτες βόλτες στην παραλία.
Όλοι περιμένουμε την αλλαγή του σκηνικού του καιρού όπου θα αράξουμε στη θαλπωρή του σπιτιού μας με τη ζεστασιά ακούγοντας τις σταγόνες της βροχής να πέφτουν.
Μέχρι όμως η βροχή να αποφασίσει να κάνει την εμφάνιση της μήπως πρέπει κ εμείς να την προσκαλέσουμε;
Έτοιμοι λοιπόν ακολουθώντας το έθιμο της Περπερούνας για την αναβροχιά.
Όταν δεν έβρεχε σε αρκετές περιοχές της χώρας μας και κινδύνευαν να χαθούν οι σοδειές από την ξηρασία, οι κάτοικοι ή θα πήγαιναν στην εκκλησία να κάνουν μια παράκληση ή θα έκαναν μια Περπερούνα.
Διαλέγανε λοιπόν ένα κοριτσάκι το οποίο να μην ήταν ορφανό και το έντυναν με ένα άσπρο φόρεμα το οποίο ήταν στολισμένο με λουλούδια και πρασινάδα.
Έπειτα γυρνούσαν στα σπίτια του χωριού και τραγουδούσαν:
Περπερούνα περπατεί, το Θεό παρακαλεί
για να βρέξει μια βροχή, μια βροχή μια σιγανή.
Θεέ μου βρέξε μια βροχή, μια βροχή μια σιγανή,
μια βροχή μια σιγανή, μια βροχή καλή βροχή.
Μια βροχή καλή βροχή κι άλλη μια καλύτερη
για να γίνουν τα σιτάρια και της γης τα χορταράκια.
Να φυτρώσουν και ν’ ανθίσουν και τον κόσμο να πλουτίσουν
τα σιτάρια, τα μπαμπάκια και τα δροσερά χορτάρια.
Μπάρες, μπάρες το νερό και το γέννημα σωρό.
Μπάρες, μπάρες τα νερά μπάρες, μπάρες τα κρασιά.
Σε κάθε σπίτι που έφταναν, έβγαινε η νοικοκυρά και έβρεχε τα χόρτα της Περπερούνας. Τότε το κορίτσι τιναζόταν και έπεφταν οι σταγόνες στο έδαφος όπως η βροχή.
Όπως λοιπόν έβρεχαν την καταπράσινη Περπερούνα, έτσι έκαναν και την ευχή να βρέξει και ο Θεός και να πρασινίσει η γη.
Πριν φύγουν η κάθε νοικοκυρά τους έδινε κεράσματα ή χρήματα για το καλό και αυτοί τους εύχονταν «Καλή βροχή, να δώσει ο Θεός».
