Της Όλγας Μπελιβάνη – Τσιτσάκη
Όταν ήμουν μικρή ή Πρώτη ή Δευτέρα δημοτικού μου έδωσε η δασκάλα ή ο δάσκαλος δεν θυμάμαι (έχω ηθελημένα επιλεκτική μνήμη ή και άθελά μου ως ασπίδα προστασίας).. ένα σημείωμα να το πάω στους γονείς μου να το υπογράψουν για να μου δώσουν την άδεια να πάω λέει εκδρομή με το λεωφορείο ..η πρώτη μου εκδρομή…Η αγωνία μου ήταν τόσο μεγάλη που χτυπούσε σαν ταμπούρλο η καρδιά μου…Πήγα στο καφενείο του Παπαφραγκακη εκολησα τη μούρη μου στο τζάμι, να βρω τον πατέρα μου..Ήτανε μέσα και έπαιζε πρέφα .. Κρύο πολύ έκανε.. και αχνιζε η εκπνοή μου το τζαμί..
Μόλις με είδε ο γεράκος μου πατέρας μου εκαμε νόημα να μπω μέσα..
– Κέρασε τη λέει στο Καφετζή
– Μια βανίλια πήρα..
– Ίντα θες Όλγακι Απού δεν μπορεί να περιμένει να ρθω στο σπίτι… Πονηρή εγώ βλέπεις ήθελα να τον ρωτήσω σε δημόσιο χώρο να είναι κι άλλοι μπροστά Απού να μην μπορεί να αρνηθεί..
– Να θα πάμε εκδρομή…
– Αυτό ήταν όλο θα πας μου πε…και δεν με άφησε να ολοκληρώσω …Έκανα τούμπες ίσαμε το σπίτι…
Μπαίνω στο σπίτι το λέω της μανούλας μου και μου πε θα πας…Ήτανε τόση η χαρά μου που βγήκα τελάλης στο χωριό…
‘Εκανα τσιγκολελετα τα στενά ..Κι όπου έβρισκα γιαγιά της έλεγα θα πάμε εκδρομή στου ποντικού τ’ αυτί θα φάμε μακαρόνια θα πιούμε και ρακή!
Έφτασε η μέρα…
Η μάνα μου την προηγούμενη έσφαξε μια μίνι κότα και αφού μου την τηγάνισε την έβαλε σε ένα ταπερακι και ο πατέρας μου μου έδωσε ένα ολάκερο πεντοχίλιαρο ” πάρε το και απόδειξε μου πόσο οικονομα είσαι “μου πε.. Πονηρός ο γέρος μου ήθελε να με δοκιμάσει..
Επηγαμε εκδρομή και σε όλο το δρόμο έβαζα το χέρι στο τάπερ και έπαιρνα ένα κομματάκι κρέας , μου χε σπάσει τη μύτη βλέπετε ..Όταν φτάσαμε κάτω από κάτι πανύψηλα δέντρα μας είπε η δασκάλα ανοίξτε τα ταπερακια σας να φάμε ..Ανοίγω και εγώ το δικό μου κι είχε τον τζαρουκα μόνο
– Όλγακι; με ρωτά κρυφογελώντας η δασκάλα
– η μαμά μου θα ξέχασε να μου δώσει το υπόλοιπο.
Ήτανε μίνι η κότα αλλά τίποτα δεν είχε μείνει. Με πήρε από το χέρι και με πήγε σε μια ταβέρνα και μου πε να διαλέξω να φάω ότι θέλω και θα με κεράσει.. Όσο για το πεντοχίλιαρο ξοδεψα μόνο 250 δρχ και πήρα το εικόνισμα στους γονείς μου.. Αυτό που είχε όλη της τη ζωή μαζί της η μανούλα μου.. έγραφε ακόμη 250δρχ ξεθωριασμενα.. αυτό της έβαλα μαζί της στο τελευταίο της ταξίδι …για να μη με ξεχάσει…
