Κείμενο – Πίνακας: Γιώργος Παναγιωτάκης
Η εκδήλωση μνήμης της 19ης Αυγούστου στο τόπο όπου κάποτε υπήρχε το χωριό Αγουστί ήταν μια από τις σημαντικότερες του φετινού καλοκαιριού στο οροπέδιο Λασιθίου και άφησε εξαιρετικές εντυπώσεις.Αναπολώ με συγκίνηση εκείνη την εξαιρετική γιά τον πολιτισμό μας βραδιά και νιώθω την ανάγκη να ευχαριστήσω, το Δήμο Οροπεδίου Λασιθίου για την τιμή που μου έκανε να με συμπεριλάβει στους ομιλητές και τον πολιτικό σύλλογο Αγίου Γεωργίου (ΕΛΣΟΛ),που με τίμησε με ειδική πλακέτα κατά την εκδήλωση. Χαίρομαι,εξ άλλου, γιατί δύο έργα ζωγραφικής μου, που παρουσιάστηκαν πριν δυό χρόνια μαζί με το σχετικό ιστορικό κείμενο και που είχαν ως θέμα το τραγικό χωριό, ξύπνησαν μνήμες και μας θύμισαν ένα ιστορικό χρέος που μετά από 2,5 αιώνες εκπληρώσαμε.
Για εκείνους που ενδιαφέρονται να έχουν ενημέρωση για όλες τις ομιλίες εκείνης της βραδιάς, παραθέτω το κείμενο της δικής μου ομιλίας:
Κυρίες και κύριοι,
ήρθαμε σήμερα εδώ καλεσμένοι από ένα χρέος.Βρισκόμαστε σ’ ένα χώρο που ξυπνά μνήμες από μιά ανθρώπινη τραγωδία.Εδώ κάποτε υπήρχε ένα χωριό γεμάτο ζωή,ώσπου έκανε την εμφάνιση της η φοβερή πανώλη,σεργιάνισε στα σοκάκια του χωριού, έσπειρε το θάνατο και άφησε πίσω της ένα τόπο έρημο, χωρίς ζωή.Έκτοτε εδώ βασιλεύει η σιωπή.Ο χρόνος ξεθώργιασε τις μνήμες.Πέρασαν 235 χρόνια και δεν έγινε ένα μνημόσυνο, ένα μνημείο, κάτι που να μαρτυρεί ότι εδώ γύρω αναπαύονται οι ψυχές 500 προγόνων μας που πέθαναν με βασανιστικό τρόπο και τάφηκαν πρόχειρα.
Η λήθη όμως δεν συγχωρείται.Χρέος έχουμε να κρατάμε ζωντανές τις μνήμες.Είναι καθήκον της κοινωνίας και του καθ’ ενός μας χωριστά. Έτσι σκεφτόμενος, αναλογίστηκα το χρέος που μου αναλογεί. Ήρθα εδώ κάποιες φορές, έψαξα, ρώτησα, αλλά δεν βρήκα απαντήσεις. Επειδή όμως η εικαστική δημιουργία είχε πάντα ζωτικό ρόλο στη διατήρηση της ιστορικής μνήμης, θεώρησα σκόπιμο να φιλοτεχνήσω δύο έργα. Σκοπός δεν ήταν να αποτυπώσω με ακρίβεια την εικόνα του χωριού, αλλά να μη χαθείς η μνήμη του χωριού και των ανθρώπων του. Να υπενθυμίσω ήθελα ένα ιστορικό γεγονός και ένα χρέος ,που για 235 χρόνια παρέμενε ανεκπλήρωτο.
Χαίρομαι που η Δημοτική αρχή διάβασε τη σκέψη και τη βούληση όλων και σήμερα είμαστε εδώ για να θυμηθούμε,να στοχαστούμε και να μνημονεύσουμε προγόνους μας.
Η σημερινή εκδήλωση μνήμης ας είναι η αρχή,το πρώτο βήμα και ας ελπίσουμε ότι θα ακολουθήσουν πολλές άλλες στο μέλλον,με καθολική συμμετοχή των φορέων και ανθρώπων του τόπου μας.
Τιμή μου που είμαι εδώ μαζί σας.
Σας ευχαριστώ.
