Της Άννας Σκανδαλάκη
Φεύγεις λυράρη τσι πρεπιάς κι ή Κρήτη γονατιζει,
με προσευχές και δάκρυα και σε καλοστρατίζει…
Να βρεις εκεί άπου θα πας τόπο που να σ’ άρεσεί,
όμορφα μοσχολουμουδα να κάθεσαι στη μέση…
Να πας τα μερακλήκια σου ο Άδης να μορφίσει
τ’ ασκέρι τω λυραρηδω να σε καλοσωρισει…
Μ’ αφήνεις πόνο πίσω σου και ψυχική οδύνη
και στσι δικού σου ο Θεός παρηγοριά να δίνει…..
Μέχρι ο χρόνος να γενεί γιατρός να τσι γιάτρεψει
και να μη φέρνει δάκρυα η γ’ ειδική σου σκέψη….
Το χώμα νανε ελαφρό το Στολιανο Μιχάλη
και τον παράδεισο ο Θεός ν’ ανοίξει να σε βάλει…
Αιώνια η Μνήμη σου…
