Κείμενο – Φωτογραφία: Μανώλης Αφραθιανάκης
Κι είπε το αστέρι του βουνού στο βράχο:
– Κάνε πιο ‘κει! Δε μπορώ ν’ ανασάνω!
Κι ο βράχος δάκρυσε. Και ‘ριξε πιο πολύ από τη σκιά του στο διψασμένο αγριολούλουδο.
– Πάντα θα ‘μαι εδώ για σένα. Θα σε σκεπάζω από τ’ ανέμου τσι βεργές και θα σε ποτίζω με τα δάκρυά μου.
Το αστέρι του βουνού ανασηκώθηκε. Και το άρωμά του ξύπνησε τις μέλισσες του βουνού.
Sternbergia sp – Αστέρι του βουνού.
Γιούχτας, Σεπτέμβρης 2021.
Μάλλον με πειράζει το υψόμετρο!
