Κείμενο – Φωτογραφίες: Γιάννης Λιονάκης
Μέχρι πότε θα ξέρουμε, θα βλέπουμε και θα κοιμόμαστε ήσυχοι;
Η μεγαλύτερη τραγωδία μας είναι ο εθισμός μας στον τροχαίο θάνατο!
Ο μικρός Ματθαίος βαφτίστηκε έτσι στη μνήμη θείου του που χάθηκε επίσης σε τροχαίο..
Όποιος δρόμος διανοιχτεί στο Ηράκλειο θα γίνει ή πάρκινγκ ή πίστα για αγώνες, στοιχήματα και κόντρες!
Και όποιο προφίλ νεαρού δείτε να καμαρώνει με τη 1000άρα μηχανή του να φοβάστε..
Γονείς πού βρίσκει ένα παιδί στα είκοσι του τα χρήματα να αγοράσει τέτοια μηχανή;
Πώς κοιμάστε ήσυχοι όταν ανεβαίνει σε μηχανή από τα 15 του;
Πώς κοιμάστε όταν στις 1, 2 τα μεσάνυχτα δεν έχει γυρίσει σπίτι;
Πόσο ασχοληθήκαμε με τα βλαστάρια μας από την κοιλιά της μάνας τους ακόμη, μέχρι τα εφτά τους το πολύ;
Πόσα και ποια παραδείγματα και παραστάσεις είχαν;
Συλλυπητήρια στις οικογένειες και στα παιδάκια που με ένα λουλούδι στο χέρι βρέθηκαν εκεί που μ´ ένα εντελώς άδικο τρόπο το αίμα του συμμαθητή τους πλημμύρισε την άσφαλτο..
Σήμερα ο Ματθαίος, ο Έρντι, χθες ο Γιάννης.
Όλα σε λίγα μέτρα..
Αύριο ποιος;
Ποια μάνα πάλι και πάλι, θα κλαίει;;
* Ο κ. Γιάννης Λιονάκης είναι Πρόεδρος του Εθελοντικού Συλλόγου Πρόληψης Τροχαίων Ατυχημάτων
