Γράφει ο Γιώργος Μαμάκης*
Αν αποφασίσετε να περπατήσετε δυτικά από τον Τσούτσουρα θα εκπλαγήτε από το πρόσωπο ενός άλλου κόσμου όταν αντικρύσετε μια πράσινη λωρίδα από φοίνικες να διακόπτει την αγερόπλαστη πετροδομή του βουνού στο βάθος.
Η Πρέβελη και το Βάι είναι διάσημα για τα φοινικοδάση τους.
Όμως, εξίσου εντυπωσιακό και εκτεταμένο είναι και το φοινικόδασος του Αγίου Νικήτα, στην άνυδρη γη των ανατολικών Αστερουσίων, σε ένα από τα πιο δύσκολα προσβάσιμα μέρη στην Κρήτη.
Το τοπίο σε όλη την ευρύτερη περιοχή είναι σπανό, σχεδόν ερημοποιημένο από την υπερβόσκηση.
Εδώ κυριαρχούν το θυμάρι, η θρούμπα, η φασκομηλιά, οι ασπάλαθοι, οι αστιβίδες, τα φρύγανα και οι αγκαραθιές.
Μια γυμνή ακτογραμμή και στο μέσο της αναβροχιάς ένα αυτοφυές δάσος φοινίκων που ανήκουν στο ενδημικό είδος του Θεόφραστου.
Παραδίπλα κατάλευκο, σαν περιστέρι, το εκκλησάκι του Αγίου Αντωνίου.
Το δάσος απλώνεται λίγο πάνω από το μοναστήρι-ησυχαστήριο του Αγίου Νικήτα.
Ο πυρήνας του εκτείνεται από νότο προς βορρά, σκαρφαλωμένο στο επικλινές έδαφος.
Αποτελείται από τρεις περίπου συστάδες με πολύ μεγάλη πυκνότητα μεταξύ τους.
Η εικόνα του πραγματικά μαγνητίζει το βλέμμα.
Πράσινο από τη μια, ανάμεσα στο καφέ της άγονης γης, και στο βάθος το απέραντο γαλάζιο από την άλλη.
Το φοινικόδασος του Αγίου Νικήτα είναι μια όαση μέσα στις μοναρχίες της πέτρας, δυστυχώς προσχηματικά περιφραγμένο, με τα κατσίκια να είναι όχι απλά μέσα στο δάσος αλλά και πάνω στους ίδιους τους φοίνικες κατατρώγοντάς τους!
Aκόμη και το λιγοστό νερό της Κεφαλόβρυσης που εδώ και αιώνες συνδράμει στην πάλη για επιβίωση τους φοίνικες απά(γα)γεται και αυτό με λάστιχα διαφόρων διαμετρημάτων!
Δέος!
Δέος γιαυτό το δάσος του ήλιου και σοκ!
Μεγάλο σοκ, για τις πληγές του που είναι ανοικτές μέσα σε μια ήρεμη καθολική ενοχή!
Την ενοχή του καθενός μας!
* Ο Γιώργος Μαμάκης είναι Δάσκαλος και πρώην Σχολικός Σύμβουλος Λασιθίου
