Κείμενο – Φωτογραφία: Γιώργος Μαμάκης
Η ιδέα απλή!
Πάμε μια πεζοπορία νότια;
Γαύδο μπορεί να πήγαμε, τώρα όμως θέλω πάλι μια δυνατή εμπειρία στον νότο!
Στόχος; Το Αγιοφάραγγο στα νότια παράλια της Κρήτης.
Μπορεί να παραμένει άγνωστο σε αυτούς που δεν έχουν εξερευνήσει με προσοχή το κρητικό τοπίο, πάντως όσοι έφτασαν ως εκεί κάνουν λόγο για μια ονειρεμένη παραλία: έναν μικρό παράδεισο πλάι σε υπέροχα μπλε νερά, αλλά και στη βραχώδη αγριάδα της τριγύρω φύσης.
Βρίσκεται σε απομονωμένη τοποθεσία νότια από τα περίφημα Μάταλα και δυτικά από τους Καλούς Λιμένες και δεν εξυπηρετείται από οδικό δίκτυο.
Παρά ταύτα, δεν είναι δύσκολο να φτάσει κανείς εδώ, αρκεί να οργανώσει κατάλληλα τη διαδρομή που θα αποφασίσει να κάνει –είτε με το καραβάκι, είτε πεζοπορώντας– μεριμνώντας και για τα απολύτως απαραίτητα, με δεδομένο ότι η παραλία είναι εντελώς ανοργάνωτη.
Το ιδιαίτερο όνομα, εντωμεταξύ, οφείλεται στο επιβλητικό «Φαράγγι των Αγίων» το οποίο καταλήγει εκεί, καθώς στο παρελθόν υπήρξε αγαπημένος προορισμός για όσους θέλησαν να δοκιμάσουν την πίστη τους, γενόμενοι ασκητές και ερημίτες.
Η διαδρομή μέσα από αυτό προσθέτει στη μοναδικότητα της εμπειρίας που μπορείτε να ζήσετε ερχόμενοι εδώ, κάνοντας την ακτή να δείχνει ακόμα πιο ειδυλλιακή.
Ένα τεράστιο αρχαίο σπήλαιο, η οροφή του οποίου διαβρώθηκε από τις δυνάμεις της φύσης και τελικά κατέρρευσε, ξεδιπλώνει όλη τη μαγεία του σε αυτό τον τόπο τον πλημμυρισμένο από ιστορία ήδη από τα μινωικά χρόνια, από προσευχές των ασκητών που μόνασαν εκεί, από χρώματα και εικόνες.
Τις μνήμες από την πανάρχαια ιστορία του σπηλαίου ξεδιπλώνουν οι σταλακτίτες και οι σταλαγμίτες που είναι ορατοί μέσα στα δεκάδες μικρά και μεγάλα σπήλαια, που αποτελούσαν εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια πριν θαλάμους του μεγαλειώδους εκείνου μνημείου της φύσης, καθώς και ο λεγόμενος “Βουρβουλίτης”, μια δολίνη που επίσης ήταν ένα επιμέρους σπήλαιο του οποίου η οροφή κατέρρευσε.
Όταν κατέπεσε η οροφή του σπηλαίου και ανυψώθηκε η θάλασσα, το αρχαίο σπήλαιο μετατράπηκε στο επιβλητικό φαράγγι που γνωρίζουμε σήμερα.
