Της Μαρίας Μελεσσανάκη
Είναι καιρός που έχουν εξαφανιστεί τα επαγγελματικά ταμπού για τις γυναίκες ακόμη και στην Κρήτη. Πλέον κάνουν όλες τις δουλειές, ακόμη κι εκείνες που κάποτε ήταν μόνο αντρικό προνόμιο, χωρίς να χάνουν ίχνος από την θυληκότητα και την ομορφιά τους.
Θυμάμαι την πρώτη φορά που είδα στο εξωτερικό γυναίκα να οδηγεί λεωφορείο. Έμεινα για ώρα να την χαζεύω. Κι όμως… Δεν είχε να ζηλέψει σε τίποτα την αντρική ικανότητα στην οδήγηση. Αντιθέτως ήταν πιο προσεχτική από τους άντρες συναδέλφους της. Κι ο κόσμος έδειχνε να την εμπιστευεται και να μην ανησυχει για την ασφάλεια του.
Με είχε εντυπωσιάσει επίσης η πρώτη γυναίκα κρεοπώλης. Κρατούσε τον μπαλτά κι έκοβε το κρέας ακριβώς όπως οι άντρες! Βαμμένη περιποιημένη, ντυμένη με κομψά αλλά απλά ρούχα, ήξερε πολύ καλά τι να κάνει και πως, αλλά και τι οδηγίες να δώσει στους πελάτες της για καλύτερα αποτελέσματα στις συνταγές.
Αν και από το 1921 που Αμέλια Έρχαρτ διέσχισε πετώντας τον Ατλαντικό ωκεανό, η πρώτη γυναίκα πιλότος στις μέρες μας, έγινε αποδεκτή από τις εταιρίες, το κοινό και τους άντρες συναδέλφους της, με μια μικρή επιφυλακτικότητα.
Γυναίκες ψαράδες, Ζυθοποιοί, βοσκοί, ξυλουργοί, καπετάνιοι, εργαζόμενες σε ορυχεία, αγρότες, οδηγοί τρένων , λεωφορείων, νταλίκας, αεροπλάνων, ακόμη και οδηγοί ή έμποροι τρακτέρ.
Και τώρα που είπα τρακτέρ, ο νους μου πήγε στην αγροτική έκθεση που έγινε πρόσφατα στην Μεσσαρα. Εκεί λοιπόν συμμετείχε και μια γυναίκα, η Ολυμπία Μασαούτη, που εμπορεύεται τρακτέρ. Μου άρεσε η εικόνα της έτσι όπως την είδα να ενημερώνει τους πελάτες της. οι οποίοι είναι κατεξοχήν άντρες. Μητέρα 3 υπέροχων αγοριών, είχε μάθει από μικρή να κινείται ανάμεσα στον αντρικό πληθυσμό.
Την πλησίασα και της έκανα κάποιες ερωτήσεις:
- Ως παιδί ποιο επάγγελμα σκεφτόσαστε να ακολουθήσετε.
Όταν ήμουν παιδί, όλα τα κορίτσια του χωριού έπαιζαν με τις κούκλες τους, κάνανε τις κουμπάρες, παίζανε κοριτσίστικα παιχνίδια. Εμένα όμως, μου άρεσε να φτιάχνω συμμορίες. Η πιο διάσημη από όλες, που νομίζω έχει γράψει και τη δική της ιστορία, ως μέλη είχε 6 αγόρια και αρχηγό εμένα. Θυμάμαι πως παίζοντας με τις πέτρες, προσπαθούσαμε να δημιουργήσουμε σπίθες. Η σπίθα όμως έγινε φλόγα και σιγά σιγά φωτιά και χάσαμε τον έλεγχο! Την επόμενη το πρωί ο Διευθυντής του Σχολείου μας φώναξε μετά την προσευχή λέγοντας: «Η συμμορία των 7 να έρθει εδώ που θέλω να μας απαντήσει σε κάποιες ερωτήσεις! Ακόμα θυμάμαι την έκπληξη στα μάτια όλων όταν είδαν 6 αγόρια και μένα να προχωράμε με κατεβασμένα τα κεφάλια προς τον Διευθυντή.
Επιπλέον μας άρεσε πολύ να κάνουμε τους αρχαιολόγους! Γυρίζαμε ολημερίς στην αρχαία Γόρτυνα και εξερευνούσαμε! Ούτε ο ήλιος μας ένοιαζε, ούτε τα πεσίματα στα κατσάβραχα που γεμίζαν σημάδια τα γόνατα! Τίποτα! Κανονικό αγοροκόριτσο δηλαδή! Νομίζω σας απάντησα!
- Πόσα χρόνια κάνετε αυτή τη δουλειά.
Κοίταξτε, νομίζω πως αυτή την δουλειά έκανα πάντα. Αν κι επαγγελματικά η επιχείρηση μεταβιβάστηκε στο όνομά μου από το 2002, θα σας πω μια ιστορία για να καταλάβετε τι ακριβώς εννοώ. Ήμουν θαρρώ 13 ετών, όταν ήρθε στο σπίτι μας ο θείος μου ο Στέλιος, αγχωμένος γιατί το αμάξι του είχε καρφώσει στις λάσπες. Έψαχνε τον πατέρα μου για να τον τραβήξει με το τρακτέρ. Ο πατέρας μου όμως δεν ήταν στο σπίτι. Κι έτσι προσφέρθηκα εγώ να οδηγήσω το τρακτέρ και να τον βοηθήσω! Παρά τις αρχικές του αντιρρήσεις, μην έχοντας τι άλλο να κάνει υπέκυψε στην επιμονή μου. Κι έτσι οδήγησα το τρακτέρ μέχρι τον κάμπο και τράβηξα το καρφωμένο αμάξι του θείου μου με μεγάλη επιδεξιότητα. Ακόμη όταν βρεθούμε διηγείται την ιστορία με θαυμασμό για το πόσο καλά τα είχα καταφέρει τότε βοηθώντας τον να βγεί από την δύσκολη θέση!
- Σας αρέσει η δουλειά σας; Πως σκεφτήκατε να ασχοληθείτε με την πώληση τρακτέρ και άλλων γεωργικών μηχανημάτων και εργαλείων;
Παρά τις δυσκολίες που έχω να αντιμετωπίσω καθημερινά, την λατρεύω αυτή την δουλειά. Με κάνει να νιώθω δυνατή και έτοιμη για όλα. Η επιχείρηση μου έρχεται να συνεχίσει αυτό που έκανε ο πατέρας μου. Ήταν πάντα το πρότυπο μου! Τον θαύμαζα και ήθελα να του μοιάσω! Τον άκουγα συνεχώς να λέει : «Ο Θεός δε μου στειλε αρσενικά κοπέλια, αλλά μου έστειλε την Ολυμπία» !
Ίσως οι προσδοκίες του για μένα να με επηρέασαν. Ωστόσο νιώθω πως κάνω αυτό που ήθελα πάντα να κάνω. Ξέρετε έχω συνειδητοποιήσει πλέον πως για να είσαι χαρούμενη, καθημερινά, πρέπει να ασχολείσαι με πράγματα που σου αρέσουν. Η δουλειά μας είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο της καθημερινότητας μας, άρα και της ευτυχίας μας.
- Τι σημαίνει για μια νεα γυναίκα το γεγονός πως βρίσκεται σε ένα κατεξοχήν αντρικό επαγγελματικό χώρο;
Να σας πω την αλήθεια δεν ξέρω τι σημαίνει για τις υπόλοιπες γυναίκες. Εμένα πάντως μου αρέσει πολύ! Νιώθω ιδιαίτερη! Έχω συνηθίσει από μικρή να κινούμαι ανάμεσα σε άντρες. Γιατί ο πατέρας μου δεν είχε γιούς, μα εμένα μου έστειλε ο Θεός τρεις! Τον Γιώργο, τον Αλέξανδρο, και τον Γιάννη Έτσι δεν νιώθω πως κάνω κάτι ξένο προς εμένα. Εξάλου και οι τρεις γιοί μου είναι πολύτιμοι βοηθοί! Με κάνουν και νιώθω υπερήφανη κάθε μέρα και με βοηθούν πάρα πολύ! Αναλαμβάνουν το σέρβις των μηχανημάτων και ότι άλλο είναι δύσκολο να προλάβω. Μαθαίνουν κι αυτοί να αγαπούν την οικογενειακή επιχείρηση κι αυτό μου δίνει την πεποίθση πως θα υπάρξει και συνέχεια μετά από μένα.
- Πως σας αντιμετωπίζουν οι πελάτες σας;
Όπως είναι φυσικό στην αρχή με επιφυλαχτικότητα. Κάποιοι μάλιστα μπαίνουν στο μαγαζί κοιτώντας τριγύρω και ρωτάνε: «Που είναι το αφεντικό;» Συνήθως τους απαντώ: «Αφεντικό έχουν μόνο τα σκυλιά» κι αρχίζουμε τα γέλια! Οπότε η εξυπηρέτηση μετά γίνεται σε ευχάριστη ατμόσφαιρα. Όταν αρχίσουν τις ερωτήσεις σχετικά με την αγορά που πρόκειται να κάνουν και παίρνουν όλες τις απαντήσεις , αρχίζουν να νιώθουν αυτοπεποίθηση μαζί μου και ο αρχικός τους ενδοιασμός, μετατρέπεται σε εμπιστοσύνη.
- Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζετε στο επάγγελμα σας.
Το επάγγελμα μου εξαρτάται άμεσα από το αγροτικό επάγγελμα. Δυστυχώς δεν ξέρω τι φταίει. Κι ενώ οι αγρότες είναι η ραχοκοκκαλιά της οικονομίας μια χώρας, εδώ στην Ελλάδα αντιμετωπίζεται ως ο τελευταίος τροχός της άμαξας. Αυτό έχει συνέπειες παντού. Γιατί αυτή η οικονομική εξαθλίωση των αγροτών, δεν ωθεί τη νεολαία να ασχοληθεί και να επενδύσει στην αγροτική ανάπτυξη. Να βρεί εναλλακτικές καλλιέργειες, και να χρησιμοποιήσει διάφορα μηχανήματα νέας γεννιάς, όπως αυτά που πουλάμε εμείς.
Τη συζήτηση μας, διέκοψε η ερώτηση ενός πελάτη: «Το αφεντικό λείπει;» Κοιταχτήκαμε και βάλαμε τα γέλια! Τελικά οι άντρες δυσκολεύονται με την εικόνα μιας γυναίκας, εκεί που κατά την γνώμη τους θα έπρεπε να είναι ένας άντρας! Το επιβεβαίωσα εκείνη τη στιγμή!
