Του Γιώργου Μαμάκη
Ανεβαίνοντας στην κορυφή του Ψηλορείτη, ο άνθρωπος εξυψώνει τον εαυτό του και την ψυχή του, την καρδιά του και το όνειρό του.
Όσο μπορεί να δει το μάτι, η χώρα του χιονιού και των βράχων απλώνεται μπροστά του με σιωπή και μυστήριο.
Τα βουνά είναι ένας ιδιαίτερος κόσμος, ένα μυστηριώδες, απομονωμένο βασίλειο!
Εδώ πάνω ο κίνδυνος των 2456 μέτρων πρέπει πάντα να δικαιολογείται από κάτι σημαντικό.
Και είμαι ευγνώμων που είμαι εδώ πάνω στη σύνοδο κορυφής μια τόσο δύσκολη μα και όμορφη μέρα!
Η σιωπή της θυμίζει το μεγαλείο ενός καθεδρικού ναού.
Δεν υποφέρω καθόλου και δεν ανησυχώ.
Η ψυχική μου ηρεμία είναι τρομερή!
