Ἀπὸ τὶς λίγες συγκλονιστικὲς στιγμὲς κατὰ τὶς σπουδές μου στὴ Θεολογικὴ Σχολὴ ἦταν ἡ ἑξῆς:
Ὁ ἀείμνηστος καθηγητὴς μᾶς π. Γεώργιος Μεταλληνὸς (αἰωνία του ἡ μνήμη) μᾶς περιέγραφε μιὰ τηλεοπτικὴ συζήτηση γιὰ τὶς ἐκτρώσεις.
Καλεσμένοι ἦταν ὁ μακαρίτης δημοσιογράφος Βασίλης Ραφαηλίδης καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλβανίας κ. Ἀναστάσιος.
Τὰ ἐπιχειρήματα ὑπὲρ καὶ κατὰ καὶ οἱ διαφωνίες ἔδιναν κι ἔπαιρναν.
Ὥσπου, λέει ὁ Ἀναστάσιος:
«Νὰ πῶ μιὰ ἱστορία. Μιὰ γυναῖκα μὲ προβλήματα ὑγείας ἦταν ἔγκυος καὶ ἡ ἐγκυμοσύνη δὲν ἐξελισσόταν καλά. Ὁ γιατρός της συνέστησε νὰ ρίξει τὸ παιδί. Αὐτὴ ὅμως, πολὺ πιστὴ καὶ μὲ μεγάλη προσευχὴ τὸ κράτησε καὶ τὸ γέννησε».
«Ναί. Καὶ ποιό τὸ ἀποτέλεσμα δηλαδή;» ρώτησε ἀπαξιωτικὰ ὁ Ραφαηλίδης.
«Αὐτὸς ποὺ ἔχεις ἀπέναντί σου», ἀπάντησε ἤρεμα ο Αναστασιος.
Πηγή: Αγαπώ τον Χριστό
