Του Ζαχαρία Καψαλάκη
Η περιπέτεια της υγείας μου, είχε μεγάλη πορεία στο χρόνο, μόνο που την πάλευα με φαρμακευτική αγωγή και κάπου την κρατούσα σταθερή.
Όμως ο κορονοϊός με ανησύχησε αρκετά νωρίς και έτσι άρχισα να ψάχνω το τι θα γίνει αν μεγαλώσει το ανεύρυσμα της αορτής που αντιμετώπιζα και χρειαστεί εγχείρηση.
Παρά τα τρία εμβόλια ο κορονοϊός με χτύπησε στο σημείο της αορτής και θα έπρεπε να εγχειριστώ.
Ένα πρόβλημα υγείας που μου τυχαίνει, έχω πάντα την αίσθηση, ότι θέλει πέρα από την ιατρική αντιμετώπιση και πνευματική εγρήγορση.
Εντατική προσεχή, πνευματική προετοιμασία, εξομολόγηση και Θεία Κοινωνία…
Είχα την πεποίθηση ότι στο δύσκολο χειρουργείο το οποίο θα έκανα δεν θα ήμουν μόνος.
Θα είχα τη βοήθεια του Θεού συν των Αγίων Του.
Λίγες ημέρες πριν μπω στο χειρουργείο (ήμουν ακόμα στο σπίτι μου) είδα ένα παράξενο όνειρο. Ήμουν σε μια αίθουσα με κρεβάτια νοσοκομείου και με πολλές οθόνες τηλεόρασης.
Παρούσα και η Γερόντισσα Γαλακτία. Η αγαπημένη μου «Γιαγιά»!
Ήταν μπροστά σε μια οθόνη, δίπλα στο κρεβάτι ενός ασθενή, και κάτι προσπαθούσε να κάνει. Δεν ήξερα τι. Μετά πήγε στο διπλανό κρεβάτι και σε άλλη οθόνη και πάλι κάτι έκανε.
Σίγουρα θα είχα τη στήριξη της αγαπημένης μας «Γιαγιάς»…
Την παραμονή της επέμβασης και ενώ βρισκόμουν στο Ωνάσειο, είδα πάλι σε όνειρο ότι ήμουν στον Ιερό Ναό του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, στο Σίβα, με τα ρούχα του Ωνασείου.
Ο Ναός ήταν γεμάτος από κόσμο, αλλά όχι Σιβιανούς, αλλά ανθρώπους που έβλεπα πρώτη φορά.
Όπως άκουσα να λένε είχαν έλθει από τα Χανιά.
Κάποια στιγμή μπαίνει στο Ναό ένας Ιερέας που κρατούσε μια λειψανοθήκη.
Μπήκε στο κλίτος του Αγίου Ιωάννου και άνοιξε τη λειψανοθήθη.
Με καθαρά γράμματα είδα πως έγραφε στο εσωτερικό μέρος «Άγιος Ιωάννης…» και κάτι άλλο που δεν μπόρεσα να το δω.
Υπέθεσα ότι ήταν Ιερά Λείψανα του Αγίου Ιωάννου του Ξένου που γεννήθηκε στο Σίβα, εξ αιτίας της παρουσίας ανθρώπων από τα Χανιά.
Να σημειώσω ότι τον Άγιο Ιωάννη τον Ξένο τον ευλαβούμαι πάρα πολύ!
Ξύπνησα και ήμουν πλέον αισιόδοξος ότι η Γερόντισσα Γαλακτία και ο Άγιος Ιωάννης ο Ξένος θα είναι δίπλα μου στο χειρουργείο που θα γινόταν σε λίγες ώρες…
Την ώρα του χειρουργείου θυμάμαι δυο εικόνες.
Η πρώτη ότι βρισκόμουν στην Ιερά Μονή Παναγίας Καλυβιανής και συγκεκριμένα στο χώρο πάνω από την είσοδο και από κάτω η αυλή ήταν γεμάτη Αγίους.
Μιλιούνια με φωτοστέφανα στο κεφάλι τους…
Η δεύτερη εικόνα που κρατώ στη μνήμη μου ήταν ότι κάποια στιγμή άνοιξε η πόρτα του χειρουργείου και είδα τον αείμνηστο πεθερό μου, που με αγαπούσε πάρα πολύ, να κάθεται στο αναπηρικό του καροτσάκι, να κρατά το μπαστουνάκι του και να αγωνιά για την εγχείρησή μου…
Όταν άνοιξα τα μάτια μου στην εντατική του Ωνασείου είδα τις οθόνες που είχα δει πριν μέρες με τη Γερόντισσα Γαλακτία.
Ίδιος ακριβώς ο χώρος, μόνο που αντί την αγαπημένη μου «Γιαγιά» μπροστά στις οθόνες διέκρινα γιατρούς και νοσηλευτές ανήσυχους.
Ξαφνικά ακούω ένα χτύπημα από ανθρώπινο χέρι στον ώμο μου.
Γυρίζω το κεφάλι μου και βλέπω το σκελετωμένο χέρι της Γερόντισσας Γαλακτίας με μια νυκτικιά με πολύχρωμους κύκλους.
- Εσύ Ζαχαρία είσαι καλά τώρα, μου είπε! Πάω να βοηθήσω και αλλού που έχουν ανάγκη!
- Δόξασα το Θεό και ευχαρίστησα την αγαπημένη Γερόντισσα Γαλακτία…
Γύρισα το κεφάλι μου και λέω με όση δύναμη φωνής είχα στις νοσηλεύτριες πως λέγεται ο ασθενής που δυσκολεύεται.
– Γιατί ρωτάς; μου λέει μια νοσηλεύτρια;
– Θέλω να κάνω μια προσευχή για τον άνθρωπο αυτό…
Μου είπαν το όνομα και μέσα στη ζάλη μου προσευχήθηκα στο Θεό και παρακάλεσα τη Γερόντισσα Γαλακτία να τον βοηθήσει…
Σε λίγο μια νοσηλεύτρια με πλησίασε και με παρακάλεσε να κάνω προσευχή και για τον άνθρωπο που ήταν ακριβώς απέναντί μου και δυσκολευόταν και αυτός.
Έκανα το ίδιο.
Όταν συνήλθα κάπως τους μίλησα για τη Γερόντισσα Γαλακτία και που μπορούν να διαβάσουν γι΄ αυτήν αν ήθελαν…
Αυτή είναι η πνευματική μου εμπειρία από μια επέμβαση δύσκολη (αντικατάσταση αορτής και βαλβίδα αορτής σε ένα υπέρβαρο άνθρωπο).
Ευχαριστώ το Θεός εν τοις Αγίοις Αυτού…
Ευχαριστώ τους γιατρούς μου που είναι δίπλα μου όλα αυτά τα χρόνια (Τους καρδιολόγους Κωνσταντίνο Βαρδάκη (Ηράκλειο) και Αντώνη Επιτροπάκη (Μοίρες) και βέβαια το Μεσαρίτη χειρούργο Νεκτάριο Κογεράκη που έκανε την επέμβαση στο Ωνάσειο.
Όλους όσους προσευχήθηκαν για μένα με ιδιαίτερες ευχαριστίες στη Γερόντισσα Τιμοθέη και σε όλη την αδελφότητα της Ιεράς Μονής Παναγίας Καλυβιανής.
Τους αγαπητούς Ιερείς γνωστούς και αγνώστους, κοντινούς και μακρινούς, που προσευχήθηκαν για μένα…
Στο γιο μου Στέλιο που με συνόδευσε σε όλα μου τα ταξίδια στην Αθήνα.
Τη σύζυγό μου Μαρία και τα παιδιά μου Μιχάλη και Ελένη και στα εγγόνια μου Ζαχαρία και Ιωάννα, που με στήριξαν και με στηρίζουν και με περιβάλουν με αγάπη καθημερινά.
Τέλος τον αδελφό μου Γιώργο και τη νύφη μου Κατερίνα που με φιλοξένησαν όλο αυτό το διάστημα στα ταξίδι μου στην Αθήνα…
Όταν βγαίνει γερός και δυνατός μετά από μια σοβαρή περιπέτεια της υγείας σου, καλό είναι να αποδίδεις τις ευχαριστίες σου στο Θεό και στους Αγίους του που σε στήριξαν και σε στηρίζουν…
«Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις Αυτού…»
