«Η μάνα μου όταν είδε να με επιστρέφει στο σπίτι ο Θανάσης έσκυψε να του φιλήσει τα πόδια» – «Σήκω πάνω μάνα. Τι κάνεις τώρα…» της είπε ο Βέγγος, ενώ έσκυψε και της φίλησε το χέρι – «Την ευχή σου μάνα», της ζήτησε ο μεγάλος ηθοποιός
Το σημερινό δημοσίευμα της «Ζούγκλας», με αφορμή την επέτειο του Πολυτεχνείου, «Η άγνωστη διάσωση από τον Βέγγο, φοιτητών του Πολυτεχνείου», συγκίνησε δεκάδες αναγνώστες οι οποίοι, επικοινώνησαν με την ιστοσελίδα μας, εκφράζοντας τον θαυμασμό τους για τον «καλό μας άνθρωπο», τον μεγάλο μας ηθοποιό Θανάση Βέγγο και την σπουδαία πράξη του, τα ξημερώματα της 18ης Νοεμβρίου 1973.
Το τηλέφωνο, όμως που χτύπησε, λίγο μετά τις 12 το μεσημέρι, είχε ιδιαίτερη σημασία, αφού στην άλλη άκρη της γραμμής, ήταν ο έτερος πρωταγωνιστής της ιστορίας αυτής. Ο 75χρονος σήμερα, Λευτέρης – Φραγκίσκος Κουνάνης. Κατασυγκινημένος και με τρεμάμενη φωνή, ζήτησε να μιλήσει για πρώτη φορά δημόσια μετά από μισό αιώνα, για εκείνο το ξημέρωμα, που κατά σύμπτωση, ήταν η ημέρα των γενεθλίων του καθώς έκλεινε τα 24, προκειμένου να εξιστορήσει όσα έζησε από πρώτο χέρι και να ευχαριστήσει για μια ακόμη φορά τον σωτήρα του.
«Οι γονείς μου με γέννησαν, με έφεραν στη ζωή, αλλά ο λατρεμένος μου Θανάσης Βέγγος, είναι αυτός που με κράτησε μέχρι σήμερα στη ζωή. Οφείλω στη μνήμη του να μιλήσω για τον σωτήρα μου, τον οποίο θα μνημονεύω όσο ζω…», μας είπε ο κ. Κουνάνης και η επιθυμία του δεν μπορούσε παρά να γίνει πράξη.
Η αφήγησή του είναι πραγματικά συγκλονιστική. Περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια, 51 χρόνια μετά, όσα συνέβησαν εκείνο το ξημέρωμα. Πως βγήκε έρποντας από το Πολυτεχνείο, πως βρέθηκε μαζί με δεκάδες άλλους φοιτητές στο διαμέρισμα του γιατρού- οδοντιάτρου Πέτρου Πέτρου που ήταν ο μόνος που τους άνοιξε από την πολυκατοικία. Στην συνέχεια εξιστορεί με κάθε λεπτομέρεια, πως τον φυγάδευσε ο Θανάσης Βέγγος με το κιτρινόμαυρο Ντάτσουν μαζί με άλλους έξι τραυματίες φοιτητές και πως απέφευγε χαμογελώντας και λέγοντας αστεία στους αστυνομικούς σε όλη τη διαδρομή.
Ακόμη συγκλονιστικότερη είναι η περιγραφή του κ. Κουνάνη, όταν φθάνει πια στο σπίτι του στην Αγία Ζώνη στο Γαλάτσι, ο τρόπος που τον υποδέχεται η μάνα του Ματίνα, η κίνηση που κάνει η μάνα προς τον Θανάση Βέγγο και ο μεταξύ τους διάλογος, όταν εκείνη έσκυψε να του φιλήσει τα πόδια, επειδή έσωσε τον γιο της. Επίσης τα λόγια του μεγάλου μας ηθοποιού, όταν αποχαιρετάει τον Λευτέρη, όπως συνήθιζε να τον φωνάζει στα χρόνια που ακολούθησαν, αλλά και η τελευταία Βέγγικη ατάκα του, για τις γλάστρες που του έστελνε κάθε χρόνο ο κ. Κουνάνης στην επέτειο του γεγονότος.
Στο πρώτο ηχητικό ο κ. Κουνάνης, περιγράφει το ξεκίνημα της περιπέτειας του, το πως έφθασε με τους άλλους φοιτητές στο διαμέρισμα του γιατρού Πέτρου και όσα συνέβησαν μέχρι να βγουν οι επτά απ’ αυτό όπου τους περίμενε ο Θανάσης Βέγγος, για να τους μεταφέρει με ασφάλεια στα σπίτια τους.
Στο δεύτερο ηχητικό περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια τη διαδρομή ως το σπίτι του και το πως ξέφυγαν από τους αστυνομικούς. Συγκλονιστική είναι η περιγραφή της σκηνής που η μάνα του Ματίνα, όταν βλέπει το παιδί της, σκύβει να φιλήσει τα πόδια του Θανάση Βέγγου. «Σήκω πάνω μάνα. Τι κάνεις τώρα…» της είπε ο Θανάσης και τη σήκωσε στον αέρα, ενώ έσκυψε και της φίλησε το χέρι, λέγοντας της: «Την ευχή σου μάνα», πριν συνεχίσει στον πληθυντικό πια: «Σας παρακαλώ κυρία Ματίνα να τον κρύψετε. Δεν έχουν μπέσα αυτοί…». Στη συνέχεια γυρίζοντας στον Λευτέρη Κουνάνη του είπε: «Λευτέρη ονειρέψου σαν παιδί και ζήσε σαν τρελός αγόρι μου…».
Στο τρίτο και τελευταίο ηχητικό, ο Λευτέρης Κουνάνης εύχεται να συναντήσει τον σωτήρα του στην άλλη ζωή, στο φως, όπως λέει χαρακτηριστικά, για να τον αγκαλιάσει και να βγάλει επιτέλους μια φωτογραφία μαζί του.
Ακούστε τη συγκλονιστική μαρτυρία του Καθηγητή Λευτέρη – Φραγκίσκου Κουνάνη στο zougla.gr ΕΔΩ – Συνέντευξη: Αλέξανδρος Παπαδόπουλος
