Της Ζαμπίας Λαζανάκη*
Σάββατο αλλά ξυπνήσαμε πολύ νωρίς.
Δίνει δίπλωμα Αγγλικών η μικρή σήμερα .
Την άφησα στο Atlantis και πήγα στο βιβλιοπωλείο.
Πήρα το βιβλίο και διάλεξα ένα ήσυχο καφέ.
Η πόλη μόλις είχε αρχίσει να ξυπνάει.
Ολόφρεσκη και ξεκούραστη άνοιγε τα μάτια της.
Πριν έρθει ο καφές μου είχα αρχίσει να το διαβάζω.
Ήσουν εκεί, δεν γίνεται να μην ήσουν.
Γιατί άκουγα την φωνή σου, τον τρόπο που μιλάς, τις λέξεις που συντάσσει το Αυγουστινάκειο συντακτικό σου!
Καιρό έψαχνα να διαβάσω κάτι διαφορετικό στο είπα;
Δεν ξέρω πόση ώρα πέρασε σκυμμένη στις σελίδες του
Κοίταξα το ρολόι …Η μικρή θα τελειώνει σε λίγο.
Πριν το κλείσω διαβάζω το βιογραφικό σου.
Θυμάμαι ότι το είχα διαβάσει σε ένα κατάμεστο Επιμελητήριο με τρεμάμενη φωνή στο πρώτο σου βιβλίο.
“Ανάμνησις….”
Θυμάσαι;
“Τώρα νιώθω πως πάντα θα προλαβαίνουμε όσα αγαπάμε”.
Γράφεις.
Πάντα το ένιωθες αυτό το ξέρω.
Φεύγω.
Ένας ζητιάνος με φωνάζει με το όνομα μου, μου χαμογελά ή έτσι νομίζω εγώ.
Στη Δαίδαλου ένας μουσικός παίζει στο ακορντεόν ένα παλιό τραγούδι…
Αυτό άκουσα εγώ
Ένας περαστικός κάτι άλλο.
Άπειρες οι γωνίες θέασης άπειρες και οι αλήθειες!
Πόσο δίκιο έχεις!
Θα το θυμάμαι αυτό το πρωινό Σαββάτου που ανέβηκα τρέχοντας “Τα τρία σκαλοπάτια της αλήθειας ”
Συγχαρητήρια
αγαπημένη μου!
Του αξίζουν τα καλύτερα ταξίδια!
* Η Ζαμπία Λαζανάκη είναι Νηπιαγωγός και συγγραφέας παιδικών βιβλίων
