Γιάννης Λαθήρας, Πρόεδρος της Γ΄ ΕΛΜΕ Θεσ/νίκης
Δε θα μας τρόμαζε το χιόνι και το κρύο αν οι μετακινήσεις θα ήταν ασφαλείς, οι αίθουσες ζεστές και τα σχολεία ανοιχτά
Θα φτιάχναμε με τα παιδιά χιονάνθρωπους στις αυλές των σχολείων και ταΐστρες για τα πουλιά.
Θα μάθαιναν καλύτερα τα παιδιά γιατί λειώνει με το αλάτι το χιόνι
Θα ήταν στα ζεστά κάθε παιδί
Δε φταίει ο καιρός ούτε ο χειμώνας.
Φταίνε οι χειμώνες των επιλογών όσων διαχρονικά κυβερνάνε με προτεραιότητες το κέρδος λίγων αντί για τις ανάγκες των ανθρώπων…
Προφανώς και δεν είναι σωστό σε μια κακοκαιρία να κλείνουν τα πάντα (και τα σχολεία) αλλά προφανώς αλλού είναι η αιτία που δεν θέλουν να θίξουν οι μόνιμοι κριτές των εκπαιδευτικών και αποδίδουν τις ευθύνες στους τεμπέληδες δασκάλους.
Το «σπάταλο κράτος» εξαερώνεται συνεχώς σε δαπάνες προσωπικό κι εξοπλισμό για παιδεία, υγεία, πρόνοια, υποδομές, δίκτυα, δημόσια μέσα μαζικής μεταφοράς, μέτρα πολιτικής προστασίας.
Παραμένει αλώβητο μόνο στην κορυφή της πυραμίδας του, στους μηχανισμούς και το προσωπικό καταστολής.
Αυτό για να εξυπηρετηθούν το χρέος προς τους δανειστές, η εξοικονόμηση πόρων για τη διάσωση των τραπεζών, η διεύρυνση των πεδίων επιχειρηματικής δράσης, η με κάθε τρόπο ενίσχυση της και των προνομίων της προκειμένου να συνεχίζεται απρόσκοπτα η κερδοφορία της στην εποχή της κρίσης.
Τα σχολεία λοιπόν θα λειτουργούσαν έστω και με αυτές τις συνθήκες ΑΝ:
-ήταν σύγχρονα καινούργια τα κτήρια με πλήρως θερμαινόμενες αίθουσες
-είχαν μονωθεί επαρκώς στην κατασκευή τους με βιοκλιματική αρχιτεκτονική αντίληψη
-διέθεταν φύλακες, επιστάτες και συντηρητές που προφυλάσσουν, επιβλέπουν και συντηρούν τα δίκτυα και τις υποδομές τους
-οι σχολικές επιτροπές είχαν την απαραίτητη χρηματοδότηση για να διορθώνουν τις βλάβες για συνεχή θέρμανση των χώρων κλπ
-υπήρχε προστατευόμενο από την κακοκαιρία οδικό δίκτυο και εξασφαλίζονταν η απρόσκοπτη λειτουργία των μέσων μαζικής μεταφοράς για την ασφαλή μετακίνηση εκπαιδευτικών και μαθητών
Αν οι “πετυχημένοι δήμαρχοι” ρίχνανε αλάτι και όχι πρόστιμα, αν δεν υπήρχε ανεργία και φτώχεια κι οι μαθητές μας ήταν εφοδιασμένα με ισοθερμικά ρούχα και παπούτσια και πολλά άλλα τέτοια αν ακόμα ….
Αυτά όλα όμως προϋποθέτουν άλλη πολιτική: «Σκίσιμο» και όχι πιστή εφαρμογή των μνημονίων, ρήξη και όχι υποταγή με τις επιταγές των θεσμών-δυναστών ΕΕ, ΔΝΤ, ΕΚΤ, σύγκρουση και αφαίρεση προνομίων, εξουσίας και πλούτου από τα επιχειρηματικά συμφέροντα προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων και αναγκών. Γενναία αύξηση αντί για ψίχουλα στην εκπαίδευση και τα σχολεία. Αυτά ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ με τους αγώνες, τις απεργίες και τις διαδηλώσεις μας.
Σ’ αυτές τις κινητοποιήσεις όμως δεν βλέπουμε αυτούς που γκρινιάζουν που κλείνουν τα σχολεία. «Τεμπελιάζουν» μάλλον…»
(ΥΓ: Πάντως με την ευκαιρία, βγήκα με τα παιδιά μου στην αυλή ώστε να μάθουν … σημάδι στο χιονοπόλεμο)
(Από τη σελίδα του Κώστα Μπακατσή)
