Αφήγηση – περιγραφή: Ματαλιώτης
«Μάταλα 1950!»
Ένα μικρό ψαροχώρι με λιγοστά σπιτάκια ψαράδων, το «χώρο του Τελωνίου» και η ταβέρνα του «Λεβέντη».
Οι σπηλιές, ιδανικός χώρος φιλοξενίας τους καλοκαιρινούς μήνες σε ντόπιους που ερχόταν να κάνουν τα μπάνια τους.
Το χωριό Γαλιά ερχόταν σύσσωμο με τον παπά τους, ο οποίος έπαιζε φοβερή λύρα και γλεντούσε όλη η παραλία.
Μέχρι το 1960 δεν υπήρχε προσέλευση ξένων τουριστών, ενώ οι ντόπιοι συνέχισαν να έρχονται μέχρι και το 1963- 1964!
Το 1961 μικροεμπόριο υπήρχε «στο μπακάλικο του Φραγκή» όπου υπήρχε και τηλέφωνο.
Τα Μάταλα είχαν σχετική επισκεψιμότητα από ξένους, λόγω της Φαιστού.
Έρχονταν στη Φαιστό και μετά κατέβαιναν προς τον κόλπο των Ματάλων.
Είχε μερικούς μόνιμους ξένους κατοίκους.
Έναν Γερμανό και έναν Ολλανδό.
Τα Μάταλα άρχισαν να εμφανίζουν τουριστική δραστηριότητα το 1964 λόγο παγκόσμιων αναταραχών.
Στην αρχή υπήρχε μια ομαλή προσέλευση, που όλοι την είδαν με «καλό μάτι».
Ντόπιοι και ξένοι περνούσαν όμορφα.
Δεν πείραζε ο ένας τον άλλον.
Μέχρι το 1964 οι ντόπιοι συνέχισαν να έρχονται στα Μάταλα οικογενειακώς.
Από το 1964 -65 άρχισαν να φτάνουν από παντού νέοι «κουλτουριάρηδες» οι οποίοι είχαν πολύ καλό επίπεδο.
Το 1965 έγινε παγκόσμια γνωστό το «Ψαροχώρι των Ματάλων».
Η διαφήμιση είχε γίνει παντού.
Δωμάτια – καταλύματα ήταν λιγοστά.
Έρχονταν μεγάλες οικογένειες των Μοιρών κι έκαναν τις θερινές διακοπές τους εδώ.
Όμως το πράμα δεν βάσταξε πολύ…
Λίγο οι ξένοι, λίγο οι ντόπιοι, λίγο η ανέχεια άρχισαν τα μικροπροβλήματα.
Η αιτία υπήρχε «παράπονα από ντόπιους και ντόπιες….» και τα παράπονα έφεραν «μέτρα».
Άρχισαν οι διώξεις και οι έφοδοι μέχρι που έφυγαν οι ξένοι για τις πατρίδες τους.
Αυτό κράτησε μέχρι το 1970-71.
«Πικράθηκαν οι σχέσεις», οξύνθηκαν τα πράγματα και άρχισε ο «διωγμός» μέχρι που δεν έμειναν παρά ελάχιστοι».
Τα «παιδιά των λουλουδιών» είχαν ένα δικό τους τρόπο ζωής.
Μια ξεχωριστή νοοτροπία η οποία έγινε εν μέρει αποδεκτή από τους ντόπιους.
Δεν ήταν «ούτε κλέφτες, ούτε απατεώνες!».
Είχαν επίπεδο… ήταν από πλούσια σπίτια.
Καμιά σχέση εκείνων με τους αργότερα ξένους.
«Έπεσε η ποιότητα τους».
Οι ντόπιοι τότε «κοιμόντουσαν με τις πόρτες ανοιχτές…»
Το ηλεκτρικό έφτασε στα Μάταλα το 1971 και σιγά – σιγά έφερε την ανάπτυξη μέχρι σήμερα.
(Φωτογραφίες: Ελένη Σημαντήρη)
