Κείμενο – Φωτογραφία: Γεώργιος Χουστουλάκης
Μια πολύ γνωστή ποικιλία σύκων, διαδεδομένα εδώ και χρόνια στην Κρήτη είναι και τα μάρτσιπα, για τα οποία θα πούμε δυο λόγια.
Οι συκιές που κάνουν τα μαύρα σύκα τα μάρστσιπα, υπάρχουν σε ρυάκια και σε ακαλλιέργητα μέρη σε ημιάγρια μορφή χιλιάδες χρόνια, αλλά δεν λείπουν και από αυλές στα χωριά σε εμβολιασμένες συκιές.
Ένα σύκο μάρτσιπο, έχει μια γλυκλοϋπόξινη γεύση, και τρώγεται ευχάριστα, χωρίς να λιγώνει λόγω ζαχάρου η γεύση του, όπως άλλα πολύ γλυκά σύκα.
Οι συκιές αυτές αρχίζουν από τις 20 Ιουλίου να ωριμάζουν τα πρώτα σύκα, και κρατάνε μέχρι τον Σεπτέμβριο.
Όταν το δένδρο δεν ποτίζεται, τότε δεν σκουληκιάζουν τα σύκα αυτά, ενώ όσες βρίσκονται στη φύση και είναι άνυδρες, δεν έχουν σχεδόν καθόλου χαλασμένα σύκα.
Τα πρώτα κυρίως σύκα, είναι προτιμητέα από όλους, ευπαρουσίαστα, και από συκιές του χωριού, τα πιο πολλά σύκα πάνε σε δώρα σε ανθρώπους που τα ζηλεύουν και τα λατρεύουν!
Βέβαια από ποτιστικές συκιές, επειδή προς το τέλος του Αυγούστου τα σύκα χαλάνε, δεν κάνουν για κουνάλια, δηλαδή σύκα αποξηραμένα.
Σύκα όμως μάρτσιπα από συκιές της εξοχής, είναι μικρότερα, λεπτόφλουδα, και κατάλληλα για κουνάλια, όπως και άλλες ποικιλίες από άσπρα σύκα, που υπάρχουν στη φύση.
Μια συκιά με μάρτσιπα σύκα στην αυλή μας, είναι μια έξυπνη κίνηση, γιατί είναι ένα δένδρο που εκτός από τα σύκα του, θα μας δώσει και τον παχύ ίσκιο της. Το μόνο πρόβλημα στα τέλη Αυγούστου σαν πέφτουν τα ώριμα σύκα, και τον Σεπτέμβριο όπου αρχίζουν να πέφτουν και τα φύλλα!
