Γράφει η Έφη Μιχελάκη*
Τα βιβλία λένε πως οι Αστερισμοί κι οι Γαλαξίες που έχουν οι Κόσμοι μας, είναι περισσότεροι κι απ’ τους κόκκους της άμμου πάνω στη Γη!
Αυτό π’ αγαπώ στους Αστερισμούς είναι πως στη πραγματικότητα αποτελούν αποκυήματα της φαντασίας μας, και εμείς προσπαθώντας να τους φέρουμε πιο κοντά μας, τους δώσαμε ονόματα οικεία – ζώων μυθικών ηρώων προσώπων – και τους είμαστε ευγνώμονες γιατί μας βοήθησαν κάποτε να προσανατολιστούμε, να μη χαθούμε, και να υπολογίσουμε το χρόνο και τις εποχές του.
Σίγουρα κοίταζες στι ξαστεριές να βρεις τη Μεγάλη Άρκτο τη Κασσιόπη τη μικρή Άρκτο και στην ουρίτσα της τ’ αστέρι του Βορρά!
Με βεβαιότητα τα βράδια του καλοκαιριού ξάπλωνες στην άμμο ψάχνοντας με τσ’ ώρες να βρεις ανατολικά το τρίγωνο του Θέρους και βορεινά τη κόμη της Βερενίκης!
Γιατί πάντα ο άνθρωπος κοίταζε ψηλά!
Τρισεκατομμύρια Γαλαξίες από πάνω σου κακομοίρη άθρωπε, κι εσύ μια συμπαντική κουκίδα εγωισμού!
Φαντάσου πως όλα τ’ άστρα που μπορείς να δεις με γυμνό μάτι βρίσκονται μόνο στο δικό σου Γαλαξία…
Τόσο περιορισμένη αντίληψη!
Για αυτό ξάνοιγε, θάμαζε, παίρνε ανασεμιές και μη πολυκορδώνεσαι!
Μέχρι την Ανδρομέδα!
Μέχρι εκειά μπορείς να δεις, κι εσύ σερσέμη κι αλαφρόμυαλε θαρρείς πως θα κυριέψεις το κόσμο..
Ώρα σας καλή
Στη φωτογραφία το Σκοτεινό νεφέλωμα στο Ταύρο ( 450 έτη φωτός μακριά) απ’ το Αστεροσκοπείο του Σκίνακα στο Ψηλορείτη.
* Η Έφη Μιχελάκη είναι Κτηνίατρος από το Ασήμι με καταγωγή του Παρανύμφους Αστερουσίων
