Καταγράψαμε όλες τις χτεσινές (11/10/2023) τιμές του φυλλαδίου μιας από τις μεγαλύτερες αλυσίδες λιανικής στην Ελλάδα και ιδού το αποτέλεσμα:
Εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο: 32 διαφορετικά brand (επωνυμίες) ή συσκευασίες, μέγιστη τιμή 15,88 €/λίτρο, (βρήκαμε και ένα τύπου “μπουτίκ” των 35,56 €/λίτρο), ελάχιστη τιμή τα 9,80 €/λίτρο, μέσος όρος 12,82 €/λίτρο.
“Ελαιόλαδο” (μίγμα ραφινέ με παρθένο βρώσιμο): 9 διαφορετικά brand (επωνυμίες) ή συσκευασίες, μέγιστη τιμή 12,32 €/λίτρο, ελάχιστη τιμή τα 9,11 €/λίτρο, μέσος όρος 10,51 €/λίτρο.
Βιολογικό εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο: 3 διαφορετικά brand (επωνυμίες) ή συσκευασίες, μέγιστη τιμή 17,01 €/λίτρο, ελάχιστη τιμή τα 13,41 €/λίτρο, μέσος όρος 14,61 €/λίτρο.
“Πυρηνέλαιο” (μίγμα ραφινέ πυρηνελαίου με παρθένο βρώσιμο ελαιόλαδο): 4 διαφορετικά brand (επωνυμίες) ή συσκευασίες, μέγιστη τιμή 6,43 €/λίτρο, ελάχιστη τιμή τα 4,88 €/λίτρο, μέσος όρος 5,56 €/λίτρο.
Για να έχουμε μια σύγκριση, στον ίδιο κατάλογο είδαμε 8 ηλιέλαια, από 1,99 έως 3,98 και μέσο όρο τα 3,04 €/κιλό, δηλαδή 3,5 φορές φτηνότερα από το “ελαιόλαδο”, 4,2 φορές από το έξτρα παρθένο και 1,8 φορές φτηνότερα από το πυρηνέλαιο.
Στα αξιοπερίεργα να αναφέρουμε το σπρέϋ ελαιολάδου με 30,7 €/λίτρο, αλλά και το κανναβέλαιο με 43,48 €/λίτρο.
Επίσης είναι εντυπωσιακή η πλήρης απουσία κάποιου συνεταιριστικού ελαιολάδου σε μια εποχή που ορισμένοι αγροτοσυνδικαλιστές διαπρέπουν στα κανάλια και τις ιστοσελίδες αλλά μάλλον έχουν παραμελήσει τον βασικό τους προορισμό, δηλαδή να δώσουν στους καταναλωτές ένα καλό αυθεντικό ελαιόλαδο σε μια δίκαιη τιμή. Δυστυχώς οι εποχές του ΣΠΙΤΙΚΟΥ της ΕΛΑΙΟΥΡΓΙΚΗΣ αλλά και των ελαιολάδων των Ενώσεων της Λακωνίας, Μεσσηνίας, Ηρακλείου, Κολυμβαρίου, Πεζών, Σητείας, Λέσβου κ.ά. έχουν παρέλθει, ελπίζω όχι ανεπιστρεπτί.
Στα ισπανικά σούπερ μάρκετ
Μία από τις μεγαλύτερες αλυσίδες λιανικής στην Ισπανία προχώρησε χτες σε μια ακόμη αναπροσαρμογή των τιμών των ελαιολάδων, την δεύτερη τον τελευταίο μήνα, ενσωματώνοντας τις αυξήσεις των τιμών της χύμα πρώτης ύλης του Σεπτεμβρίου, σύμφωνα με την Olimerca.
Οι νέες τιμές είναι :
– το Εξαιρετικό παρθένο ακρίβυνε κατά 8,8% από 8,50 στα 9,25 €/λίτρο, παραμένοντας 38,6% (26,9% χωρίς τον ΦΠΑ) φτηνότερο του αντίστοιχου ελληνικού μέσου όρου που αναφέραμε παραπάνω.
– το “Ελαιόλαδο” (μίγμα ραφινέ με παρθένο βρώσιμο) τύπου “έντονο”, δηλαδή με αυξημένη αναλογία έξτρα παρθένου, ακρίβυνε κατά 11% από 6,80 στα 7,55 €/λίτρο, παραμένοντας κατά 39,1% (27,5% χωρίς ΦΠΑ) φτηνότερο του αντίστοιχου ελληνικού μέσου όρου που αναφέραμε παραπάνω.
– το “Ελαιόλαδο” (μίγμα ραφινέ με παρθένο βρώσιμο) τύπου “απαλό”, δηλαδή με αυξημένη αναλογία ραφινέ, ακρίβυνε κατά 6,6% από 6,80 στα 7,25 €/λίτρο, παραμένοντας κατά 45% (32,8% άνευ ΦΠΑ) φτηνότερο του αντίστοιχου ελληνικού μέσου όρου που αναφέραμε παραπάνω.
Στα ιταλικά σούπερ μάρκετ
Στη γείτονα Ιταλία τα πράγματα περιπλέκονται. Σε μια αλυσίδα βρήκαμε τιμές λογικές. Το έξτρα παρθένο από 8,65 έως μάξιμουμ 11.50 €/λίτρο με μέσο όρο 9,41 €/λίτρο. Το “ελαιόλαδο” (μίγμα ραφινέ με παρθένο βρώσιμο από 7,69 έως μέγιστη τα 8,29 €/λίτρο και μέσο όρο τα 8,03 €/λίτρο.
Για τους έχοντες οικονομική άνεση, σε μια άλλη αλυσίδα βρήκαμε 11 από τα 26 έξτρα παρθένα σε τιμές άνω των 40 €/λίτρο, έως και 91,70 €/λίτρο (!!!)
Στα σούπερ μάρκετ του Βελγίου.
Πρόσφατα είχαμε παρουσιάσει τις ιδιωτικές ετικέτες μεγάλης αλυσίδας που κλιμακώνονται από 9,5 €/λίτρο το ισπανικής προέλευσης, 11,5€ το ελληνικό και 13,5 €/λίτρο το ιταλικό, άρα μέσο όρο τα 11,5 € του ελληνικού.
Σκέψεις, ερωτήματα, σχόλια
Τα ερωτήματα είναι πολλά Στο λαβύρινθο των σούπερ μάρκετ, ζητείται ο μίτος της Αριάδνης και εύλογα για τις μεγάλες αποκλίσεις περί το 40% (30% αφαιρουμένου του ΦΠΑ) των ελληνικών τιμών από τις ισπανικές, οι οποίες να σημειωθεί πως έχουν και παραπλήσιο σημείο αφετηρίας καθώς διαχρονικά και μονίμως οι τιμές του Ισπανού παραγωγού είναι έστω και οριακά υψηλότερες των ελληνικών τιμών (Ελλάδα: η πιο φθηνή για τον παραγωγό αλλά η πιο ακριβή για τον καταναλωτή ελαιολάδου).
Για να μην αφήσω περιθώρια για εύκολους αφορισμούς περί αισχροκέρδειας και για “κυνήγι μαγισσών”, πριν καταλήξουμε σε κάποια σοβαρά συμπεράσματα θα πρέπει να αποκτήσουμε (κατά το ισπανικό πρότυπο) ένα επίσημο κοστολόγιο, που να καλύπτει όλη την αγροδιατροφική αλυσίδα από “το χωράφι έως το ράφι” και ένα πλήρες σύστημα ιχνηλασιμότητας των ροών του προϊόντος. Μόνο αν έχουμε χαράξει έναν οδικό χάρτη κοινά αποδεκτό, τότε θα δούμε και ποιοί παρεκλίνουν της κανονικής πορείας.
Πριν κλείσω θάθελα να επισημάνω δύο πράγματα.
Πρώτον, ότι στη δημόσια συζήτηση που έχει κατακλύσει τα ΜΜΕ παραδόξως κανένας δεν έχει θίξει τον παράγοντα “αλυσίδες λιανικής”. Να θυμίσω ότι στο ισπανικό κοστολόγιο Πως διαμορφώνεται η τιμή του ελαιολάδου στο ράφι; Το ισπανικό υπόδειγμα ο μόνος κρίκος της αλυσίδας που εμφάνιζε μια, έστω μικρή, ζημία (0,231 €/κιλό) ήταν οι αλυσίδες λιανικής. Στην Ελλάδα τι συμβαίνει;
Δύτερον, ότι το ύψος των τιμών (η ακρίβεια) είναι η μία όψη. Για να είμαστε αντικειμενικοί θα πρέπει να συμπεριλάβουμε στην εικόνα και την αγοραστική δύναμη (το εισόδημα). Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Κομισιόν αν λάβουμε υπόψη τις Μονάδες Αγοραστικής Δύναμης (ΜΑΔ) της κάθε χώρας, τότε ο μέσος Έλληνας καταναλωτής είναι σε θέση να αγοράζει πολύ λιγότερη ποσότητα ελαιολάδου από τον Ισπανό, τον Ιταλό και τον Βέλγο.
| Χώρα | ΜΑΔ | Τιμήελ/δου | Ποσότηταελ/δου |
| Ελλάδα | 68 | 12,82 | 5,3 |
| Ισπανία | 85 | 9,25 | 9,2 |
| Ιταλία | 96 | 9,41 | 10,2 |
| Βέλγιο | 121 | 11,5 | 10,5 |
Φωτογραφία από olivenews.gr
Άρα το πρόβλημα της ακρίβειας μπορούμε να το προσεγγίσουμε και με έναν τελείως άλλο τρόπο όπως γράφουν οι τοίχοι.
Πηγή: olivenews.gr
